TAŞRA BASKISI

"Cuma günü derbi mi olur", "Saat 21:00'a derbi mi konur", "Nevruzdan değil de Fenerbahçe Acıbadem'in final-four maçları yüzünden mi böyle oldu" gibi sorular irdelendi, irdelenmeye devam ediyor. Pek ala haftaiçi de derbi maçların oynanabileceğini, hatta gündüzleri de derbi maçları olması gerektiğini düşünürüm. Gece oynandığı vakit daha farklı bir şey ortaya çıkmıyor. Futbol kalitesi çok değişmiyor. Belki tribün dışında kavga olduğu zaman kendinizi daha rahat saklarsınız, o ayrı.

Evet, bugün (yani cuma) derbi maçı oynanacak. Ama benim dikkatimi çeken, maçın oynanacağı tarih. 18 Mart, yani Çanakkale Zaferi'nin olduğu günde futbol maçı oynanacak. Hem de Türkiye'deki en büyük derbi maçı (Bir Beşiktaşlı olarak bunu söylemekte sakınca görmüyorum). Takımların saha öncesinde pankartla çıkacağını tahmin ediyorum. Ama bundan daha öte bir şey olmalı. Bugünün anlamını ve önemini, güzel futbolla perçinlemeliyiz. Fenerbahçe ve Galatasaray bunu yapmaya mecburdur. Taraftarların birbirlerine güller atması, futbolcuların şakalaşması değil mesele. Sadece güzel futbol, sadece iyi mücadele. Belki bir Milli Takım maçı olsa bu söylediklerim daha anlamlı olabilirdi. Ama en fazla taraftara sahip, kendilerini en büyük gören bu iki takımdan 18 Mart anısı olarak güzel şeyler beklemek de benim için anlamlı.

Koreografi konusunda iki takım da Türkiye'de önemli işler yapmıştır. Belki Avrupa'dakiler kadar değil ama Türkiye standartlarında güzel şeyler hazırlamışlardır. Çanakkale Savaşı'nda hayatını kaybedenleri hatırlatacak bir düzenleme yapılamaz mı? Oraya atıfta bulunulacak bir çalışma çok mu zor? Peki bu yapılırsa derbinin havası kaçacak, futbolumuz büyük bir yara mı alacaktır?

Bugün 18 Mart. Bugün Galatasaray-Fenerbahçe maçı var. Benim aklıma kavga-gürültüden çok daha farklı şeyler geliyor. Umarım aklıma gelen bu güzel şeyler, sahada da karşılığını bulur. Tribüne de yansır bu düşünceler. 18 Mart'ı kavgalı, dövüşlü, sulu bir şekilde hatırlatmanın kimseye faydası olmayacaktır.

Bugün yine bir bayram günü diyecekler size Galatasaray ile Fenerbahçe karşılaşacağından. Hayır bayram değil, savaş var bugün. Yeni bir cephe açılıyor hatta Türk Telekom Arena'da. Kavgası, dövüşü eksik olmayacak. Tribünde küfür edeceğiz birbirimize hem de en ağır şeklinde. Maçın ardından TV başına geçip hakeme sayacağız. Sonrasında çok bilenleri dinleyeceğiz, hor görecekler sahadaki oyunun kalitesini. Bilmiyorlar ki bu 90 dakikada önemli olan futbol değil, anlayamazlar ki bizim Galatasaray'ı, Fenerbahçe'yi futboldan daha çok sevdiğimizi. Takımımızın rengine sevdalandığımız günden bu yana diğerinden nefret ettiğimizi.

Umurumuzda olmayacak maçın sonunda nasıl kazandığımız. "Şampiyon olayacak mıyız, seneye Avrupa'ya gidebilecek miyiz?" sorularını aklımızın ucundan geçirmeyeceğiz. Tek derdimiz Fenerbahçeli isek Galatasaraylı, Galatasaraylı isek Fenerbahçeli bulmak olacak yakınlarda. O yüzden hissedelim bu duyguyu bugün. Evet nefret edelim birbirimizden bugün, ertesi gün nasıl olsa yine birlikte yaşayan insanlar olacağız. Ama bugün değil! İlk düdükten itibaren ben Fenerbahçeli olacağım, babam Galatasaraylı, dostlarım Fenerbahçeli düşmanlarım Galatasaraylı. Ne puan durumu umurumda ne futbolun kalitesi, ne taktiği ne hakemi! Dünyanın en büyük derbisi de olmasın. Zaten diğerleri anlayamaz ki bunu dünya derbisi olsun. Ben bilmiyorum ki nedenini onlar anlasın. Biz hepimiz sarıya aşığız bizi bir araya getirdiği için. Ama bugün sarının yanındaki kırmızıdan nefret ediyoruz tıpkı Galatasaraylıların onun yanındaki lacivertten ettiği gibi.

Indian Wells başladı ve çok fazla sürpriz olmadan devam ediyor. Geçtiğimiz günlerde turnuvanın kutlaması vardı. Bu kutlama gecesine pek çok sporcu katıldı. Onlardan bir demet sunalım, yetmez diyenleri de şuraya alalım.