TAŞRA BASKISI

Beşiktaş resmi görüntüde bir hazırlık maçı oynadı dün, tıpkı Galatasaray'ın geçen sene erken açtığı sezonda oynadığı gibi. Ve girişte bu maçın asla bir ölçü olmayacağı klişesine girsem sanırım kimse yadırgamaz beni. Sırf bu maçı izleyebilmek için dün gazetede kaldım. Alman teknik adam Schuster'in Beşiktaş'ı hakkında minik ip uçları edinmek istiyordum çünkü.

En geriden başlarsak, sağ bek tercihinin Erhan Güven oluşu beni açıkçası şaşırrtı. Geçen sezonun ikinci yarısını gurbet ellerde geçiren oyuncuyu görmek istedi sanırım hoca. Defansif anlamda zaten çok zorlanmadı siyah-beyazlılar ama Erhan'ın isabetsiz ortaları en büyük eksisi. Göbekte ise Toraman-Sivok tercihi ve Ferrari'nin kadroda bile olmayışı günün sürpriziydi. Gazetelerin bazılarında sabah Ferrari'nin Alman hocanın taktik anlayışına uygun olmadığı yönünde haberler vardı. Bakalım bu durum geçici bir şey mi yoksa cidden Ferrari yolcu mu göreceğiz. Sol bekte ise yılların değişmeyen tek gerçeği İbrahim Üzülmez vardı.

Orta saha kurgusu ise ligin ne kadar heyecanlı geçeceğinin göstergesiydi. Tek defansif oyuncu Ernst'in yanına Tabata, önlerinde Quaresma, Delgado , ve değişmeli Nihat-Bobo oynadı. Sanırım Schuster gözüne kestirdiği takımlara karşı tek defansif orta saha ile çıkacak ve gene tahminim daha zor geçmesi olası maçlarda Ernst'in yanında Necip oynayacak (ki bu tahminleri sanırım milyonlar dün ekran başında yapmıştır). Queresma ile ilgili bir nokta dikkatimi çekti. Sezonu bu kadar erken açan bir takımda Q7'nin bu kadar hırslı olması hem sevindirici hem düşündürücü. Çünkü eskilerin "Hızlı hoşan atın, haceti seyrek olur" sözü geldi aklıma. Umarım bu sadece benim evhamım olarak kalır ve bu futbol sanatçısını sezon boyunca dolu dolu izleyebiliriz.

Forvet hakkında ise Nihat ve Bobo zaman zaman birlikte zaman zaman tek başlarına oynadılar. Türkiye'nin sayılı golcülerinden Nihat sezon başı kampı geçirince neler yapabileceğinin kısa bir özetini geçti bize. Acaba zaman zaman İnci'ye yazıyor mu diye merak etmedim değil. Nihat'ın gol atması, özgüven kazanması ve tribünlerle barışması önemli. Nobre'nin ise gol atması bence hayırsız bir durum. Maazallah usta teknik direktör kendisini forvet zanneder de bir kaç maç forma verirse Beşiktaşlılar'ın ruh sağlığı bozulabilir.

Tek eleştirim ise kornerler konusunda olacak. 20 fazla korner kullanılan bir maçta Beşiktaş'ın kornerden gol bulamaması cidden düşündürücü. Demek ki henüz kitabın o sayfasına gelmemişler. Sonuçta Beşiktaş dün ter attı, geçen sezonun başarısızlığının cezasını şimdi çekiyorlar. Önlerinde bunun gibi en az 3 resmi ter idmanı daha var. Yolları açık olsun.

İzlediklerim içinde milli takım ayrıcalığından 2002'yi saymazsak en güzeliydi 2010. Zaten böyle büyük cümleler edebilecek kadar yaşlanmadım henüz. İçinde güzel hikayeler, özlenesi maçlar vuvuzela ve Ömer Üründül barındıran bir kupa oldu. Bende bu yüzden aklımda kalanları paylaşmak istedim sizinle.

Jabulani ve Vuvuzela

Turnuva başlamadan meşhur oldu Jabulani. Hazırlık maçınca Fransa kalecisini avlayışı bu şöhretini iyice pekiştirirken, Pirlo'nun paslarının isabetsizliği ile topa olan güvensizlik zirvelere çıkmıştı. Ama ne kadar garip dünyanın en iyi paslaşan takımlarından İspanya, aynı topla tıkır tıkır paslaştı, Almanya'nın hızlı ataklarında milimetrik paslar yerini buldu. Green ve Muslera gibi kaleciler zaman zaman yeteneksilziklerine kılıf olarak kullandılar güzelim topu, Forlan ise tartışmasız Jabulani'ye en iyi hükmeden futbolcuydu. Gol sanatının inceliklerini turnuva boyunca bizlerden esirgemedi.

Vuvuzela tartışmaları ise daha kupa başlamadan gündemdeydi. Kimimiz sevdik, kimimiz sevmedik. Bazı firmalar ise ses ayarları ile önlem alma yoluna gitti çıkan seslere. Ama bence özet şu: Sahada oynanan futbol güzelse vuvuzela sinek vızıltısı.
Ömer Üründül ve TRT 1

Biz garibim futbol severler vuvuzela korkusuyla kavrulurken, asıl gürültü canavarı Ömer Üründül oldu. İnanılmaz demode futbol yorumları ile turnuva başında bizi kızdırırken, ilk iki günün ardından sohbetlerimize geyik malzemesi olarak kaldı.

TRT'nin durumu ise daha vahimdi. İlk maçın 85. dakikasına kadar ekranda dakika ve skor yazmıyordu. Bir mucize eseri 85'de ekranın sol üst köşesine konan dakika spor, 87'de kaldırıldı. Sanki TRT turnuvayı yayınlayacağının farkında değildi. Bizim vergilerimiz geyiğine girmiyorum korkmayın. Ama güzelim turnuva nasıl ziyan edilir konusunda şov yaptılar. Maç sonu en güzel görüntüleri kesip reklama girdi, final maçına kadar hiçbir maçta, röportajları çevirme ihtiyacı duymadılar. Özet geçersek, rezil bir sunuş yaptılar.
Fransa ve İtalya

2006'nın iki finalisti gruplardan çıkamayarak turnuvaya veda etti. İtalya'nın zaten ahı gitmiş vahı yaşlanmış kadrosundan fazlasını beklemek hayalcilikti. En azından takım içi rezaletler yaşamadan veda ettiler.

Fransa milli takımının yaşadıkları ise en kibar haliye rezaletti. Futbolcuların Raymond DOMENECH'e yazdıkları mektupla zirveye ulaşan kepazeliklerle turnuvadan elendiler. Aslında Hiç fena olmayan bir kadroları vardı. Zidane'siz final oynamaları düşünülemezse de en azından çeyrek finali görmesi lazımdı bu kadronun. Ama başlarında teknik direktör olmayınca olamadı.

Ve nihayet.. 2010 Dünya Kupası Şampiyonu İspanya... Futbol tarihinde "şampiyon olamamış en güçlü takım" yaftasını sırtına geçirmiş bir takım İspanya.. Ya da öyleydi.. 2008 Avrupa Şampiyonu apoletinin hemen 2 sene sonrasında gösterdiği performansla "üstün başarı madalyası"nı da taktılar boyunlarına boğalar..

Futbol sevgisinin yüreğimde filizlendiği günden bu yana tam 6. Dünya Kupası'nı geride bırakıyorum.. İtalya 90'dan Güney Afrika 2010'a kadar dile kolay 20 koca yıl.. Futbol sadece futbol değildir ya hani.. Sevgiyle, coşkuyla, bazen hüzünle bazen hayal kırıklığıyla beslenir ya.. Hayat gibi.. Müzikle de beslenir hayat.. Aslında konu futbol olunca pek te topa girmiyorum malum bu blogta.. Çok sevdiğim blog yazarı kardeşlerimin engin ilgi ve bilgilerine saygımdan. Tamam seviyoruz elbette bu oyunu. Tekniğinin, taktiğinin, transferinin, renklerinin, liglerinin peşinden de koşturuyoruz.. Lakin hayat gailesinde artık.. Aynı ilgi ve bilgiyi aynı tazeliğiyle yürütmek pek te kolay olmuyor.. Hele ki futbolun diğer ufak kardeşlerine (basketbolu, voleybolu, tenisi, atletizmi vs..) üvey evlat muamelesi yapmamak için.. Aynı ilgiyi aynı bilgiyi aynı sevgiyi paylaştırmak.. Zorlayan biraz da bu.. Sürekliliği..

Ne diyordum.. Çok dağıldım. E tabii söz konusu futbol romantikliği olunca. Uçuşan duyguları toparlamak ve anlamlı bir hale sokmak.. Pek te kolay olmuyor.. Üstad Tanıl Bora'ya selam olsun.. Müzik diyordum.. Pink Floyd'u özel bir yere koyarsam (ki koymazsam da olmaz), Iron Maiden gelmiş geçmiş en iyi rock-metal grubudur.. Özelimde.. Nerden çıktı bu Iron Maiden.. Ben çıkardım galiba, biraz da zorlayarak mı oldu ne.. Bilinç akışı oldu biraz da. Casillas kupayı ellerinin arasına aldığında.. Aklıma şu cümle geldi: "Your time will come". Güzide grup Iron Maiden'ın güzel şarkısı "The Wicker Man"in meşhur nakaratı.. Yüce ses Bruce abimizin çığlıkları yankılandı kulağımda bir anda.. Güzel İspanya için..Büyük İspanya için yankılandı.. Yıllardır sanki bir İspanyol gibi özlemini çektiğim bu hezeyan için yankılandı..

Ve evet İspanya.. Şimdi tam da burada.. Your time has just come.. Kutlansın doyasıya!

Televizyonlar üçüncülük maçının gereksizliği hakkında konuşan sığ beyinlileri gördükçe kan beynime sıçrıyor. Takımları, futbol kalitesini geçtim futbol bayramının 1 maç kısalmasına göz yumacak kadar seviyorlar(!) bu oyunu. Bir tarafta turnuvanın en keyif veren takımı Almanya diğer tarafta Güney Amerika'nın sürprizci takımı Uruguay ve maçtan önce vaad ettikleri en basit şey gol. Forlan, Müller ve sağlam olsa Klose gol krallığında yarışacak, Almanya bu genç takımıyla en azından bir başarı yakalayacak, Uruguay tarihindeki ışıltılı günlere bir selam çakacak ve bizim ulemalarımız 3.lük maçının gereksizliğine kendilerini inandırmış bir durumda. Bütün bunları geçtim, 23 kişilik kadroda kendisine yer bulamayan bir futbolcunun 1 dakika için bile olsa Dünya Kupası maçında oynayabilmesi için bile 3. maçına karşı olmak kabullenemez. Zaten sevdikleri, yorumladıkları futbol olmayan, başarı tutkusu ve kazananı tanrısallaştırmak olan bu insanlardan sanırım fazlasını beklediğim için ben hatalıyım.

Tomas Brolinli İsveç için onlar hiçbir zaman uykusuz kalmadılar. O güzel adam futbolu bırakınca üzülmediler. Bütün maçlarını izlediğim ilk Dünya Kupası'ydı 94 ABD. 10 yaşında tıfıl bir velettim ve İsveç 3. olduğunda şuursuz bir mutluluk vardı. 98'de Hırvatistan 3. olduğunda Fransa'nın şampiyonluğundan daha çok ilgilendirmişti beni. 2002 ise buruk olsa bile bir sevinç yaşatmıştı bize. Evet uçunda Dünya Kupası şampiyonluğu yok, evet maçlar belki yüksek kalitede geçmiyor ama en azından izlenecek bir maç var ortada. Bu kadar laf ebeliğinden sonra gelelim maça.

Klose'yi futbolcu olarak sevmem aslında ama rahatsızlığından dolayı maça çıkamamasına en az onun kadar üzüldüm, çünkü tarihe adını yazdıracaktı. Umarım 2014'de bir şekilde eksik kalan 2 golü atması mümkün olur. Bir maç daha Müller'i ve Özil'i izlemek, antipatik bulmama rağmen Schweinsteiger'in mücadelesine ortak olmak gecemi güzel geçirmeme yardım etti. Hatta Scheweinsteiger'in hatasıyla gol gelince sevinmedim dersem yalan olur. Belki süper yetenekli değil, ama taktik disiplini ve ortalama üzerinde becerisi ile Müller'in mücadelesine şahit olmak belki ileride onu da severim hissine kapılmama sebep oldu.

Maçtan önce yenileceğini bilsem bile ki zaten Paul öyle buyurmuşken benim ne haddime, Uruguay kazansın arzusuna sahiptim. Ama kaleci Muslera'nın balonu patlayınca rahat ve gevşek geçen maçı Almanya kazandı. Maç gevşekti çünkü özellikle ikinci yarıda takımlar gol yememeyi değil, gol atmayı düşündülar. Zaten Uruguay orta sahası en ciddi olunması gereken maçlarda bile düştü oyundan o yüzden dün de düşmeleri normaldi. Almanlar ve Almanya için oynayanlar ne kadar disiplinsiz olmak isteselerde en fazla bu kadar olabiliyorlardı.

Son paragrafı ise turnuva boyunca Jabulani'ye en güzel hükmeden futbolcu Forlan'a ayırmak lazım bence. UEFA Avrupa Ligi şampiyonluğundan sonra gol sanatının inceliklerini Dünya Kupası'nda ülkesi için kullandı. Golcülerin bencil diye adlandırıldığı bir yerde egosunu terk edip, takımı için kaleden biraz uzaklaşıp oyun kurusu gibi oynadı. Uzaktan şutları ile bizi mest ederken, verdiği paslarla arkadaşlarını pozisyona soktu. Dün ise spektaküler bir gole imza attı ve hafızalarımıza kazıdı kendini.