Fransa Ligi bugün akşam 22.00'de 2010-11 sezonunu açacak. Geçen sezon Lyon ve Marsilya'nın yaptığı flaş transferlerden sonra bu yıl transfer piyasasında yaprak kımıldamamasına rağmen, onlar hala Avrupa'nın 5. büyük ligi. Biz de yeni sezon öncesi, geçen yılın puan sıralamasına göre giderek, takımları kısaca bir tanıtalım istiyoruz...
Lyon: 7 sezon ard arda şampiyonluktan sonra, 2 sezondur zirveyi kaptırıyorlar. Geçen sezon Lisandro Lopez, Bastos, Cissokho, Gomis, Lovren(devre arası) gibi transferlere 70 milyon avronun üzerinde harcadıkları para Marsilya'yı geçmeleri için yeterli olmadı. Şampiyon olan teknik direktörleri bile kovan başkan Aulas, bu sezon da 2 senedir şampiyonluğu kaptıran Puel'le devam ediyor. Transferde Bodmer'i PSG'ye, geçen yılı Portsmouth'da kiralık geçiren Piquionne'yi de West Ham'a yolladılar. Ligin parlayan yıldızlarını alma geleneklerini de Rennes'den Briand'ı 6 milyon avroya transfer ederek sürdürdüler. 36 milyon avroya satacak bir Benzema'ları olmadığından transferini düşündükleri Gignac için olası bir Gomis-Fenerbahçe transferini bekliyorlar. Mevcut kadro kalitesiyle Marsilya'nın bir adım önündeler. Juninho sonrası takımın yeni lideri Pjanic, artık 1 yaş daha olgun ve beklentilerin farkında. (Barnebau'da Real Madrid'i eleyen golün de sahibi) Lloris gibi dünya çapında bir kaleciye sahipler. Alt yapılarından çıkardıkları son ürün Tafer Fransız futbolunun gelecekteki yıldızlarından birisi olarak gösteriliyor. Geçen yıl kulübe tarihinde ilk kez ŞL yarı finali oynatarak bu sezonun kredisini kazanan Puel, bu sezon da lig şampiyonluğu kaptırırsa Aulas tarafından kapının önüne konacağının farkında. Bu yıl hem lig, hem de Şampiyonlar Ligi'nde zirveye çıkmak zorunda...
Auxerre: Alex Ferguson 24 yıldır Manchester United'ı çalıştırıyor. Çok da uzun bir süre değil. Guy Roux Auxerre'de tam 40 yıl teknik direktörlük yaptı. 1964'de geçtiği takımın başında 2000'e kadar görev yapan Roux, 2001'de tekrar göreve gelip 2005'de emekliye ayrıldı.(2007'de kısa bir Lens macerası da var) Onun önderliğinde amatör bir kulüpten dünyaca ünlü bir akademiye sahip bir kulübe dönüşen Auxerre 1 lig, 4 Fransa Kupası şampiyonluğu ve hepsinden de önemlisi bir misyon kazandı: Fransa futboluna yeni yıldızlar kazandırmak. Basile Boli, Eric Cantona, Djibril Cisse, Philippe Mexes bu akademinin bizlerle tanıştırdığı yıldızlardan bazıları. Akademisinden yetiştirdiği oyuncularla kimi zaman şampiyonluk yarışında, kimi zaman da düşme potasında mücadele ediyorlar. Geçen sezon ligi 3. bitirdiler ve play-off'ta Zenit'i elerlerse ŞL'de mücadele edecekler. Kadrolarını tamamen korudular ve Anthony Le Tallec'le takviye ettiler.(Evet Houlier'in genç yaşta Liverpool'a aldığı Le Tallec. Daha 25 yaşında!) Yeni sezonda, Pedretti, Grichting gibi tecrübeli oyuncuların yanında Birsa, Remy Riou, Sidibe gibi genç oyunculardan oluşan kadrolarıyla zor da olsa, geçen yılki derecelerini korumak en önemli hedefleri. Koruyamasalar da sahip oldukları misyon herşeye değer...
Lille: 1 puanla Auxerre'e kaptırdıkları ŞL biletini kazanmak bu sezon en önemli hedefleri. Hem lig, hem de Avrupa Ligi'nde üst sıralara oynayacak kaliteye sahipler. Yıllardır Lyon'a sattıkları oyunculardan muazzam gelirler elde ettiler. (Abidal, Makoun, Kader Keita, Bastos) Bu yıl Lyon onlardan herhangi bir transfer yapmayınca, onlar da Wolfsburg'dan defans oyuncusu Ricardo Costa'yı bedelsiz transfer ederek transferi kapattılar. Landreau, Pierre Alain Frau gibi ligin tecrübeli ve kaliteli oyuncularının yanı sıra Gervinho, Hazard, Tulio de Melo gibi genç yıldızlarla 3. ŞL biletinin Bordeaux'yla beraber en ciddi adayı konumundalar...
Montpellier: Geçen sezon en çok onları sevdik Fransa'da. Ligue 2'den çıktıkları sezon, uzun süre şampiyonluğu kovaladılar. Son haftalarda, tecrübesizliğin de etkisiyle puan kayıpları yaşayarak ligi 3. Auxerre'in 2 puan gerisinde 5. bitirdiler. Ancak bu sezon işler istedikleri gibi gitmeyebilir. Avrupa Ligi ön elemesinde sürpriz bir şekilde Macar ekibi Gyor'a elendiler. Geçen sezon attıkları 50 golün neredeyse yarısına imza atan Montano-Camara ikilisinin bu sezon da aynı uyumu göstermesi şart. Genç savunmacılar Yanga-Mbiwa(20) ve El Kaoutari(19), orta saha oyuncusu Belhanda(19) geçen sezon 30'un üzerinde maça çıktılar ve bu yıl daha tecrübeliler. Boşnak savunmacı Spahic bir ara Arsenal tarafından istendi ama talep edilen 25 milyon avro sebebiyle Wenger ısrarcı olmadı. Bu sezon gerçekçi hedeflerle yola çıkıp ilk 10 sırayı hedeflemek mantıklı olur onlar için. 22 yaş ortalamalı takımın tecrübe eksikliğine ve gol yollarına çare olması için transfer edilen Hasan Kabze'nin yeni takımı olması sebebiyle de tarafımızca sezon boyu dikkatle izlenecekler...
Bordeaux: Geçen sezon Aralık ayında ligde 9 puan farkla lider, ŞL gruplarında en fazla puan toplayan takımken, ne olduğunun farkına bile varamadan ligi 6. sırada bitirdiler. ŞL maçları sebebiyle ertelettikleri maçlarını ard arda oynamaları, ilk 11 dışındaki oyuncular dışında kalanların kalitesizliği gibi etkenler bu sonucu hazırladı. Yeni sezona Arsenal'e giden Chamakh'ın yerine bir transfer yapmadan başlıyorlar. Ama bana göre en büyük kayıpları teknik direktörlerinin milli takımın başına geçmiş olması. Blanc, Bordeaux'da oyuncuların birbirini tamamladığı, Gourcuff önderliğinde mükemmel işleyen bir sistem oturtmuştu. Meyvesini de 1 lig şampiyonluğu bir de ŞL çeyrek finaliyle aldı. Selefi Tigana bu sistemi bozmaya kalkarsa zararlı çıkabilir. Ucuza malettiği oyunculardan aldığı maksimum verim ve genç oyunculara şans tanıma konusunda Tigana önemli bir isim ama Şampiyonlar Ligi hedefi için doğru bir isim olup olmadığını sezon içerisinde öğreneceğiz...
Lorient: Denizlispor'un Lyon'u elediği efsane sezonda, ilk turda elediği takım olarak tanıdık Lorient'i. O zamandan beri de takımın başında tanıdık bir isim var. Yoann Gourcuff'un babası Cristian Gourcuff. 2006'da geri döndükleri Ligue 1'de sırasıyla 14, 10, 10'uncu sıraları aldıktan sonra geçen sezonu 7. sırada tamamladılar. Bu başarının en önemli mimarlarından defans oyuncusu Laurent Koscielny 10 milyon avroya Arsenal'e transfer oldu. 17 golle gol krallığı yarışında Niang'ın bir gol arkasında kalan 22 yaşındaki Kevin Gameiro bu sezon da en büyük kozları. İstikrarlı yükselişlerinin daha ileri gitmesi zor. Onlar için de ligi ilk 10 sıra içerisinde tamamlamak başarı olur...
Monaco: Pino ve Nene satışlarından 10 milyon avroya yakın gelir elde ettiler. Gudjohnsen'i Tottenham'a kiralayarak kontrat yükünden kurtuldular. (Leko da Buca'ya geldi biliyorum) Bu yılı kemerleri sıkarak geçirecekleri aşikar. Galatasaray'la sık sık adı geçen kaleci Ruffier, Zenit'ten bu sezon da kiralanan defans oyuncusu Puygrenier, Uruguay'la dünya 4.sü olan Diego Perez ve Güney Koreli Park Chu Young en önemli oyuncuları ki onlara da talip çıkarsa satabilirler. 2004'deki ŞL finalinden beri istikrarlı bir istikrarsızlık içerisindeler ve bu sezon geçen seneki 8.liği bile mumla arayabilirler...
Rennes: Başarısız olarak 9. bitirdikleri sezon sonrası, Gourcuff'tan sonraki yıldızları forvet Briand'ı 6 milyon avroya Lyon'a sattılar. Bocanegra'yı da St. Etienne'e yolladılar. Gyan ve Bangoura'nın varlığına güvenerek forvete takviye yapmadılar. Bocanegra yerine savunmaya Nice'den Nijeryalı Apam'ı alarak bu bölgeyi daha da güçlendirdiler. Orta sahaya Sochaux'dan yapılan Stephane Dalmat takviyesi de tecrübe eksikliğini gidermek açısından önemli. Birbirini tanıyan, oturmuş bir kadroya sahipler. İlk 6 dışında alacakları bir sonuç başarısızlık olur...
Valenciennes: Mütevazi bir kadroyla, Ligue 2'den çıktıkları 2006'dan bu zamana, ilk çıktıkları sezon hariç hep orta sıraların takımı oldular. İç sahada kolay kolay kaybetmiyorlar ve aldıkları 1-2 sürpriz galibiyet dışında sessiz sedasız devam ediyorlar. En önemli eksikleri takımın gol yükünü çeken bir oyuncuları olmaması. Bu sezon da 10-15 arası bir pozisyon elde etmeleri olası. Daha fazlası da uzun vadeli planları arasında gözükmüyor...
Lens: Hem sezon içerisinde aldığı sonuçlar, hem de ligi bitirdiği sıra itibariyle belki de ligin en dengesiz takımı. 2007'de ligi 2. Marsilya'nın 7 puan arkasında 5. bitirdiler. Bir sonraki sezon 18. olarak ligden düştüler. Bir sezon ayrı kaldıktan sonra geri döndükleri Ligue 1'i geçen sezon 11. bitirdiler. Bu arada ligi 98'de şampiyon, 2002'de 2. bitirdiklerini de hatırlatalım. Galatasaray'ın Uefa Kupası'nı kazandığı 2000 yılında da yarı finalde Arsenal'e elendiler. Anlayacağınız Lens taraftarı macera dolu sezonlar geçiriyor son yıllarda. Eski Beşiktaşlı kaleci Runje, adı bir ara Galatasaray için geçen Cezayirli stoper Yahia ve orta saha oyuncusu Akale önemli oyuncuları. İlginç bir istatistik de forvet oyuncusu Toifilou Maoulida için verelim. Kendisi geçen sezon 13'ü sonradan oyuna dahil olmak üzere 25 maça çıktı ve 13 gole imza atarak takımın en golcü oyuncusu oldu. Bir nevi Lens'in Semih Şentürk'ü diyebiliriz. Bu sezon üst sıralara da oynayasalar, ligden de düşseler şaşırmam açıkçası ancak mantıken baktığımızda 11.likten yukarısı onlar için başarı olacak gibi duruyor...
Toulouse: Geçen sezon kadro kalitesiyle, ligi bitirdiği yer arasında dağlar kadar fark olan kulüplerden birisi Toulouse da. Bir önceki sezonu 4. bitirip, geçen sezon 10 sıra geriye gitmek büyük hayal kırıklığı. Kuşkusuz bir sezon önce 24 golle gol kralı olan Gignac'ın sadece 10 golde kalması ve geri kalan oyunculardan da zor anlarda ortaya çıkan bir kahramanın olmaması bu sonucu doğurdu. Bir diğer etken de yaş ortalamalarının 23 olması sebebiyle tecrübesizlikleri. Ancak hala Gignac ve 20 yaşındaki Moussa Sissoko'ya sahipler.Transfer döneminde Danubio'dan 21 yaşındaki defans oyuncusu Gunino'yu kiraladılar ki kendisi Uruguay futbolunun yeni yıldızlarından olabilir. Ligi ilk 8'de ve hatta daha da üstlerde bitirecek kalitedeler...
Nice: Ellerindeki tek yıldızları Loic Remy ama o da tek başına bu kadarını yapabiliyor. Geçen sezon attığı 16 gol de olmasa 15. Nice kaçıncı olurdu merak ediyorum. Bu sezon da Remy için şu ana kadar istedikleri teklifi alamadılar. Düşme korkusu yaşamazlar ama çok fazla yukarılara da tırmanamazlar. 10-15 arası sıralarda gezinirler büyük ihtimalle. Bu arada Lloris'i bünyesinden çıkarıp, Lyon'a satan Nice yeni Lloris'ini de çıkarmak üzere. Kolombiyalı 21 yaşındaki kaleci David Ospina'yı bu sezon dikkatlice izlemenizi tavsiye ederim...
Sochaux: Bu sezon da en büyük düşme adaylarından ve sezon bitene kadar da son sıralarda dolaşmaya devam edecekler. Mevlüt'ü PSG'ye sattıktan sonra gol yükünü çeken bir oyuncuları da kalmadı. Geçen sezon en çok gol atan oyuncuları 6 golle Cezayirli Boudebouz'du ki o da bir orta saha oyuncusu. Bu arada kendisi dikkatle izlenmesi gereken bir oyuncu. Henüz 19 yaşında. Yeni Zidane olarak lanse edilmemesinin sebebi alt yaş gruplarında Fransa'da oynamasına rağmen A Milli tercihini Cezayir'den yana kullanması. Bir diğer istikrarlı orta saha oyucusu Dalmat'yı da Rennes'e kaptırdılar ki düşme potasında geçecek zorlu haftalarda onun tecrübesini arayacaklar gibi...
St. Etienne: Her ne kadar son 2 sezonu düşme hattının hemen üzerinde bitirseler de düşme adayı olarak gördüğüm bir takım değiller. Hücum oyuncularının performansları ligdeki kaderlerini tayin edecek. Bergessio gibi Ligue 1 standartlarına uygun bir forvet oyuncusunun yanında, Mirallas ve Riviere gibi iki genç ve yetenekli hücum oyuncusuna sahipler. Orta sahada da Payet ve Matuidi gibi iki oyuncuya sahipler ki ikisi de birkaç seneye önemli transferler yapabilecek oyuncular. Bu sefer kendilerini düşme hattının üstüne atarak puan tablosunda 10-15 arası bir yer edineceklerini düşünüyorum...
Yeniler: Yeni takımlar hakkında fazla bir bilgiye sahip değilim. Ligue 2 şampiyonu Caen bunu son 10 yılda 3. kez başarıyor. Daha öncekilerde çıktığı gibi düştüler. Bu sene de farklı olacağını düşünmüyorum. Ligue 1'in asansörü diyebiliriz onlar için.(Kemal kızmasın ama bu yönden Fransa'nın Karşıyakası) Brest hakkında ise söyleyebileceğim tek şey Ligue 2'yi Caen'in arkasında bitirmiş olmaları...
Ayrıca bahsetmek istediğim takım ise ilk kez Ligue 1'de mücadele edecek olan Arles. Tam adları AC Arles-Avignon. Bunun sebebi de geçen sezon Ligue 2'ye yükseldiklerinde, alt liglerde sürünen Avignon'la birleşerek onların stadını kullanmaya başlamış olmaları. Avignon'un tarihi, taraftar kültürü hakkında fazla bilgim olmadığı için bana iki taraf için de kendilerince bir kazan-kazan politikası gibi geldi. Son 5 sezonda hiçbir ligde takılmadan 5 lig birden atlayarak Ligue 1'e çıkmışlar ki dünya tarihinde bunun kaç tane örneği vardır bilmiyorum. Şu anda da Manchester City'e feeder club olma görüşmeleri yaptıkları söyleniyor ama iki taraftan da bu konuda yapılmış resmi bir açıklama yok...
Guus Hiddink, çarşamba günü oynanayacak Romanya maçının aday kadrosunu açıkladı. Hiddink'in varlığından son derece mutlu olan birisi olarak büyük hayal kırıklığına uğradım çünkü aday kadroda değişen bir şey yok.
Kaleciler: Volkan Demirel (Fenerbahçe), Hakan Arıkan (Beşiktaş), Onur Recep Kıvrak (Trabzonspor)
Defans: Sabri Sarıoğlu, Gökhan Zan, Servet Çetin, Hakan Kadir Balta (Galatasaray), Gökhan Gönül (Fenerbahçe), İbrahim Kaş (Getafe)
Orta Saha: Emre Belözoğlu, Selçuk Şahin, Kazım Kazım (Fenerbahçe), Arda Turan (Galatasaray), Hamit Altıntop (Bayern Münih), Mehmet Aurelio (Real Betis), Nuri (Dortmund), Ozan İpek( Bursaspor)
Forvet: Tuncay Şanlı (Stoke), Sercan Yıldırım( Bursaspor), Nihat Kahveci(Beşiktaş), Halil Altıntop (Frankfurt), Mevlüt Erdinç (PSG)
Evet ben de biliyorum stoper havuzu yeteneksiz oyunculardan oluşan bir ülkeyiz. Ama bu havuzuna eklenecek bir Ömer Toprak'la işler değişebilir. Bilmiyorum oyuncunun tercihi ne yönde olur, en azından bu girişimle ilgili haberler duymak bile yeterdi. Bana bazı şeylerin eskisi gibi olmayacağını anlatırdı en azından. Ömer'i geçtim bir tane bile yeni gurbetçi futbolcu yok. Bu demek ki 2012'yi izlerken yeni Mesut'a iç geçireceğiz, Serdar'ın yedek kalmasına üzüleceğiz. Ama çok şükür elimizde Gökhan Zan var. Gerçi aldığım habere göre Gökhan'ın kendisi milli takım kampına gelecek, omuzu evde kalacakmış. Ömer Erdoğan'ın en azından yedek olarak düşünülüp çağrılmaması ise futbolun başka bir enteresanlığı sanırım.
Orta sahada ise 2012'de 35 yaşında olacak Mehmet Aurelio'yu denemek gerçekten beni dumur diyarlarına götürdü. Necip'in Türk pasaportu olmadığını öğrendiğim an ise şok geçirdim. Şu takımın oyuncuları kara tahtaya yazılırken Nuri Şahin niçin ilk yazılmıyorsa, aslında benzer sebeplerden dolayı bu kısır döngüden çıkamıyoruz. Daha ilginci ise Kazım Kazım'ın olduğu kadroda, Volkan Şen'in olmayışı. Kayserili Abdullah Durak'ın ise sanırım kimse farkında değil.
Evet ben de milli takımın kulüp takımı gibi ağırlıkla aynı oyunculardan kurulması gerektiğini düşünüyorum. Ama eğer bizim kulüp görünümlü milli takımımızda İbrahim Kaş, Gökhan Zan, Aurelio, Şelcuk Şahin ve Halil Altıntop olacaksa bu ancak Oğuz Çetin tercihinin ne kadar yanlış bir hamle olduğunu gösterir hepimize.
Hiddink geldiğinde Oğuz'un varlığına rağmen çeşitli hayaller kurmuştum. Biliyordum yıllardır kronikleşen sorunlarımız bir kişinin gelmesiyle bitmeyecekti. Ama daha fazlasını umut etmiştim. Şimdi tek isteğim bir an önce Oğuz Çetin'in etkisiz elemanlığını fark eder ve kendisine yeni bir yardımcı ister. Yoksa işler yaş.
Başlığı okuyunca yanlış yazıldığını düşünebilirsiniz haklı olarak. Ancak Goodison Park'ta oynanan maç zaten olduğu gibi enteresandı. Galip gelen takım, bildiğimiz Premier League ekibi Everton. Misafir ekip ise, onların 1909 yılında kurmuş olduğu Şilili kulüp Everton de Vina del Mar. Liverpool'un da malum 'ilk' Everton'dan ayrılarak kurulduğunu hesaba katarsak, Maviler'in bereketine hayret etmemek elde değil!
101 yıl önce İngilizlerin Güney Amerika turu sonrasında kurulan 'diğer' Everton, 1950'ye kadar İngiliz göçmenlerden oluşuyordu. İşte o yılda aynı zamanda isim değişikliğine de giderek kulübün günümüze kadar uzanan kaderi çizildi. Bugüne kadar 6 kez kazanılan Şili şampiyonluğu, onları ülkenin en başarılı takımlarından biri haline getirdi. Ayrıca ülke sınırları içerisinde artık yeni bir sıfatları daha var; ki o da Avrupa'ya özel maç için davet edilen ilk Şili kulübü olmaları...
Maça gelecek olursak; orijinal Everton, adaşını yeni transferi Beckford ve Bilyaletdinov ile geçti. Böylece sezon öncesinde çıktığı 10. hazırlık maçında da yenilgi yüzü görmedi. Bu maçta Fellaini'nin de sakatlık sonrası takıma katılması ve bir de asiste imza atması, Maviler'in motivasyonunu daha da artırdı. Bakalım Moyes'in ekibi bu pozitif enerjiyi lige yansıtabilecek mi...
Tüm takımları tek tek değerlendirmenin anlamı yok. Almanlar ve İtalyanlar fire vermezler. İspanyollar ufak bir ihtimal de olsa Villarreal'den fire verebilir. İngilizler ise umarım Liverpool'dan fire verir. Celtic karşısındaki Utrecht ise sürpriz adayım...
Bizimkilere gelince; Galatasaray ve Beşiktaş'a şimdiden gruplarda başarılar dileyebiliriz. (Yine de Metalist'i unutmamak gerek) Ajax'a karşı izlediğim Paok, Young Boys önündeki Fenerbahçe'yi dağıtır ama yapılacak takviye ve Young Boys önündeki ders almışlıkla beraber %51 Fenerbahçe diyorum ben bu eşleşme için.Özellikle ilk maçta, ateşli Paok seyircisinin önünde sağlam dururlarsa (ki o ortamda Stoch'u çok arayacaklar kontra atak konusunda) Kadıköy'de bu sefer sürprize izin vermezler. İşin ilginç tarafı ise Young Boys'la oynarken, Ajax'ı elesin diye desteklediği takımla eşleşti Fenerbahçe. Trabzonspor için yine şanssız bir kura oldu. Geçen sene Toulouse'la eşleşip Avni Aker'de Gignac'ın gazabına uğramışlardı. Bu sezon daha da beterini çektiler. Liverpool'un problemli yapısı, beklenen satışın gerçekleşmemiş olması ve Trabzonspor'un Şenol Güneş'le yakaladığı ivmeyi göz önünde bulundurduğumuzda biraz umutlanıyoruz ama elbette ki Liverpool ağır favori. Yine de işin romantik kısmına baktığımızda, Gerrard ve Torres'in Avni Aker'e gelecek olması, 34 yıl önce Liverpool şimdikinden daha büyük bir takımken Trabzon'da mağlup edilmesi gibi hoş anektodlarla karşılaşıyoruz...
A takım tarafından Küçük Behlül diye çağırılan ama kendisi Küçük Baros olarak çağırılmak isteyen Galatasaray Altyapısı'nın son ürünlerinden Anıl Dilaver ile Hollanda kampı öncesi Florya Metin Oktay Tesislerin'de röportaj yapma şansımız olmuştu. Blog yazarlarımızdan Hasan Babur'un da katkılarıyla gerçekleştirdiğimiz röportajda Galatasaray'a seçiliş hikayesinden Frank Rijkaard'ın altyapı oyuncularıyla iletişimine kadar pek çok soruya samimi cevaplar verdi.
Öncelikle eğitim hayatın ve sporun etkileşimiyle başlayalım. İkisini birden nasıl idare ettin?
Futbolla beraber devam ettirebildim. Liseyi Küçükçekmece’de oynarken, son sınıfı ise Galatasaray’da tamamladım. Üniversite ne yazık ki olmadı. Üç senedir Galatasaray’a yoğunlaştım. Seneye tekrar denemeyi planlıyorum.
Üniversite olarak ne düşünüyosun?
Beden Eğitimi ve Spor Yüksek Okulu düşünüyorum.
Galatasaray öncesi ve Galatasaray’a seçilişin nasıl gelişti?
11-12 yaşında amatör olarak Beylikdüzü Spor Kulübünde oynadım. Galatasaray’ın seçmelerinde birinci olarak seçildim fakat bir sene oynadıktan sonra Küçükçemkece Spor Kulübüne yolladılar. Dört sene kadar Küçükcemkece’de oynadıktan sonra Florya’da Galatasaray’a karşı oynarken iyi bir performans sergiledim. O maçtan sonra Galatasaray’a geri çağırıldım. Dört senedir de Galatasaray’dayım.
Genelde futbolcular büyük kulüplerden kiralanınca moral olarak çöküş yaşıyorlar. Sende bu durum nasıldı?
Aslında pek bir moral bozukluğu olmadı. O zamanlar boyum çok kısaydı, çok çelimsizdim. Küçükçekmece’de antremanların ne kadar zor şartlarda da yapılabileceğini öğrendim.
As takıma yükselen oyuncularda en büyük eksiklik fizik olarak göze çarpıyor. Fiziksel gelişim için nasıl bir antreman yapıyorsun?
Galatasaray’da topla idmanlar dışında kondisyon ve fitness antremanlarımız var. Ben de tatil günlerimde gelip salonda çalışarak kendimi geliştiriyorum. Tatil çok eğlenceli gözükse de fizik açısından çok zorlayıcı oluyor. Bir kere fiziki düşüşe girerseniz toplamanız zor oluyor.
Gençlerbirliği maçı öncesi A takımla beraber kampa katıldın. Kamp nasıl geçti?
Bir gün İstanbul’da, bir gün de Ankara kampa katıldım. Abilerimiz altyapıdan gelen futbolcularla inanılmaz ilgileniyorlar.
Arda Turan’ın kaptanlığı size ekstra bir motivasyon sağlıyor mu?
Kesinlikle. Sürekli bizle ilgileniyor. Her hangi bir eksiğimiz var mı yok mu diye kontrol ediyor. Aynı yollardan geçtiğimiz için bizimle sürekli ilgileniyor. Hepimizin A takımda oynayacak yeteneğe sahip olduğunu düşünüyor. Bu konuda sürekli öğütler veriyor.
Arda Turan’a sunulan kiralık gitme seçeneği sana sunulsa sen ne düşünürdün?
Şu an için pek düşünmedim. Gelecek planlamısında önceliğim A takımda kalıcı olmak.
A takımda Arda Turan haricinde sizinle ilgilenen, yardımcı olan isimler kimler?
Emre Aşık bizle çok ilgileniyor. Mehmet Topal gitmeden önce bize yardımcı oluyordu. Uğur Uçar sürekli soruyordu.
Alt yaş milli takımlarında seçilememen hakkında ne düşünüyorsun?
Galatasaray’a geç katıldım ondan olduğunu düşünüyorum. Dört sene olmuş olabilir ama dört seneden çok daha fazla süredir burda oynayan arkadaşlarım var. Doğal olarak onlar benden daha once tercih edildiler. Milli takımın oturmuş bir oyuncu kadrosu oluştuktan sonra da kadroya girmek zorlaşıyor.
Gençlerbirliği maçında Uğur Uçar kırmızı kart gördüğünde üzüldün mü? Tam oyuna girmek üzereydin.
Aslında üzüldüm. Ama kader olarak bakıyorum. Belki girseydim ciddi bir sakatlık geçirecektim. Önümde uzun bir süre var.
Tugay Kerimoğlu ile çalışmak nasıl bir duygu?
Geldiğinden beri sürekli iletişim halindeyiz. Biz altyapı oyuncuları için onun buraya gelmesi çok büyük bir avantaj. Hem Avrupa eğitimini almış hem de Avrupa tecrübesi bize çok yararlı oluyor. Tugay Hoca’nın en önemli düşüncesi hepimizi A takıma çıkarabilmek. Ama Avrupa bağlantıları da hala bulunduğu için bizim vizyonumuzu geliştirmede önemli bir rol oynuyor.
Senin Avrupa Futbolu ile ilgili düşüncelerin neler?
Açıkcası Süper Lig maçlarını pek takip etmiyorum. Bank Asya maçlarına biraz vakit ayırıyorum. Liverpool ve Milan maçlarını kaçırmadan seyretmeye çalışıyorum.
Barcelona demedin?
Barcelona’ya söylecek pek bir sözüm yok. Ama Milan ve Liverpool bana daha yakın geliyor.
Galatasaray Altyapısı Barcelona’yı örnek alarak gelişti. A takımla aynı taktikle oynuyorsunuz, aynı yerde idman yapıyorsunuz. Bunun size faydaları neler?
Geçtiğimiz sezon A takımla idmana çıkmayan hiç bir arkadaşımız kalmadı. A takım havasını hepimiz solumuş olduk. Bu da kendimize olan özgüvenimizi yükseltti.
A2 takım maçları antreman sahalarında değil de büyük statlarda oynansa bu size nasıl bir katkı sağlar?
Arda Abilerin döneminde öyleydi. Ama şu anda seyirci geliyor. Ben o kadar önemli bulmuyorum. Seyirciden daha önemli olan atmosfer. O duyguyu da A takıma çıkınca tatmak istiyorum. A takımla beraber Ali Sami Yen’e çıkıp kafamı kaldırdığımda görmek isterim. A2 takımla bu duyguyu tadarsan belki A takımla orda hiç maça çıkamayabilirsin. Doymuşluk olabilir.
Yabancı dil biliyor musun?
İngilizce biliyorum diyebilirim. Zaten dil konusunda Tugay Hoca durmadan bizi uyarıyor.
İstanbul Büyükşehir Belediyespor maçında hem sol hem sağ ayağına uzak mesafeden çok güzel 2 gol atmıştın. Bunla ilgili bir çalışma yaptın mı?
Uzaktan şutlar konusunda çok çalıştım. Uzun zaman her antreman sonrası 20-30 şut çektim. Duran top, hareket halindeki top çalıştım, çalışmaya da devam ediyorum.
Gol kaçırmak bir forvet oyuncusunu nasıl etkiliyor?
Forvet oyuncusu olmak hem çok güzel hem çok stresli. Uzaktan kaçırdığın goller için pek fazla eleştirilmezsin ama kale önünden kaçırmak kötü etkiliyor. A2 takımında bu baskıyı pek hissetmiyoruz. Hocalarımız önemli olan gol pozisyonuna girmek olduğunu bize anlatıyor ama A takımda o tip goller kaçırmamanız lazım. Sonuçta bir golle şampiyonluk olabilirsiniz.
Bu konuda yardım alıyor musunuz?
Psikoloğumuz var. Onunla konuşuyoruz.
Maç sonu konuşmaları dışardan izleyen bizler için çok kolay duruyor. Bu yüzden de futbolcuları kamera karşısında konuşamamakla eleştiriyoruz. Kendi oynadığın bir maçı yorumlamak nasıl oluyor?
Maçın havasına girmiş, belki yenilmiş inanılmaz duygu yoğunluğu içinde mantıklı konuşmasını bekleyemeyiz. Bunun için fazla eleştirilmemesi gerektiğini düşünüyorum.
Seneye forvetteki rakibin Baros’u takip ediyor musun?
Tabiki. Kendisi zaten benim kendime örnek aldığım oyunculardan. A takıma da çok yakışıyor. Çok güçlü bir forvet. Kendimden gördüğüm en büyük eksik olan top saklama onda çok gelişmiş durumda. İdmanlarda hep onu takip ediyorum. Çok iyi bir top saklama stili var. Hem gelen orta sahalara hem kanat oyuncularına çok güzel top dağıtıyor.
Senin bugüne kadar geçirdiğin ciddi bir sakatlık var mı?
Şimdiye kadar çok önemli bir sakatlık geçirmedim. Sadece arka adelemde 2. dereceden yırtık vardı. 9-10 hafta oynayamadım ama devre arasına denk geldi.
Frank Rijkaard’ın altyapıya bakışı nasıl?
Frank Rijkaard’dan daha çok Johan Neskeens bizimle ilgileniyor ama biz onu Rijkaard’ın sözcüsü gibi gördüğümüz için pek fark yok ikisi arasında. Zaten çoğu maçımızı izliyorlar. İyi performans gösterirsek hemen A takımla idmana alınacağımızı biliyoruz. Sürekli bizi uyarıyorlar. Bu uyarıları yapan insanlarda Frank Rijkaard, Johan Neskeens olunca insanın kafasına kazınıyor. İster istemez öğreniyorsunuz. Tugay Kerimoğlu bir taraftan bizle sürekli beraber. Bizim için büyük şans bu insanlarla beraber çalışmak.
Evden daha çok tesislerde kaldığını duyduk. Bunun nedeni nedir?
Burda bir aile ortamında yaşıyoruz zaten. Uzun bir süre tesislerde kaldım. Burayı çok yakın görüyorum kendime. İş olarak değil keyif olarak görüyorum futbolu. Hiç bir zaman futbolu para için düşünmedim. Ben bu işi para almadan da yapabilirim. Hobimi işe dönüştürmüş oldum. Hem keyif alıyorum hem de üstüne para kazanıyorum. Ki günümüz futbol dünyasında futbolculara ödenen paralar da belli. Standartların üstünde para kazanıyoruz. Bazı insanlar futbolcular çok güzel meslek diyorlar ama hayatında pek çok şeyden feragat etmen gerekiyor. Biz A2 takımında bile her gün idman yapıyoruz. Haftada sadece 1 gün iznimiz var, onda da dışarı çıkıp eğlenecek hali zaten kalmıyor futbolcuların.
Futbolu bıraktıktan sonra futbol içinde kalmayı düşünür müsün?
Aslında düşünmüyorum. Ben sadece futbol oynamayı seviyorum. Geri kalan kısımlarıyla pek fazla ilgilenmiyorum. Ama büyük konuşmamak lazım. İnsan ister istemez bazı kararlar vermek zorunda kalabiliyor.
2010 FIBA Dünya Şampiyonası'na 22 gün kala Türk Milli Takımı, ilk hazırlık maçlarına çıkıyor. Adidas İstanbul Cup çerçevesinde Sırbistan, Yeni Zelanda ve İran'la karşılaşacak millilerimizin ilk sınavı bugün 20.30'da İran'la. Sinan Erdem Spor Salonu'nda oynanacak turnuvada yarın Yeni Zelanda ile, pazar günü ise muhtemelen şampiyonu belirleyecek maçta Sırbistan ile oynayacağız.
Böylece Dünya Şampiyonası havasına tam olarak girmiş oluyoruz. Bugüne kadar hazırlıklarını Antalya, Bormio ve İstanbul üçgeninde sürdüren Milli Takım, artık yavaş yavaş antrenman temposundan, maç temposuna geçiyor. Bu turnuvanın ardından Sırbistan'la bir antrenman maçı daha yapıp Super Cup'a katılmak için Almanya'ya gideceğiz. Rakiplerimizin Almanya, Hırvatistan ve Litvanya olacağı bu turnuvada en ciddi hazırlık sürecini geçireceğiz. Hemen ardından ise Ankara'daki Efes Pilsen World Cup var. Burada da rakipler, Arjantin, Kanada ve Lübnan. Dünya Şampiyonası'na start vermeden hemen önce bir şampiyonluk yaşayarak moral bulma şansımızın yüksek olduğu bir organizasyon. Hazırlık sürecinin geneline baktığımızda, bizi çok zorlamayacak takımların arasına dengimiz olabilecekler serpiştirilmiş. Galibiyetlerle şampiyona öncesi moral bulurken, kendimizi direkt rakiplerimize karşı da test edelim mantığıyla hareket edilmiş. Mantıklı tercihler... Öte yandan maçlarımızı oynayacağımız iki salonda da birer turnuva oynayıp hem salonlara hem de seyirciye alışmak büyük avantaj olacak.
Bugüne kadar takımımızın birkaç antrenmanını izleme şansım oldu. Şunu söylemeliyim ki kadromuzu kağıt üstünde saymakla sahada yan yana görmek arasında çok büyük fark var. Diğer takımlar arasında tabii ki bizden iyi oyuncuları olanlar var ama en zayıf halkası bizim kadar güçlü bir tane bile takım yok. Bütün kadromuz, fark yaratabilecek, gerektiğinde sorumluluk alabilecek oyunculardan kurulu. Hepsini bir arada kanlı canlı ve hırsla hedefe kitlenmiş bir şekilde görünce bu durum çok net idrak edilebiliyor. O yüzden bu hafta sonu imkanı olan herkesin Sinan Erdem'de olmasını tavsiye ediyorum. Hem Ay Yıldızlılar'ımızı hem de kendinizi şampiyona havasına sokmak için bulunmaz fırsat.
Beşiktaş: 3 Viktoria Plezen: 0
Sivok'un sözleşmesi dondurulduktan sonra geriye bir adam kalıyordu fazlalık olarak. Delgado, bu kadar ısrarla oynatıldığına göre oynayacak. Schuster'in kafasında Delgado var. Toraman da sakatlanınca Zapo-Ferrari ikilisinin de gönderilmeyeceği kesinleşti. Sanki ilahi bir güç, Zapo-Ferrari gönderilmesin diye Sivok-Toraman'ı sakatlıyordu. Geriye Fink-Tabata-Holosko üçlüsü kalıyordu. Tabata da oyuna sonradan giren bir oyuncu ve Schuster kendisine şans veriyor. Ancak Delgado'nun yedeği olan Tabata, Guti geldikten sonra gözden düşecektir. Sadece Ernst-Necip ikilisinin olduğu yerde Fink'i yollamak büyük hata olacaktır. Holosko ise hala muamma. Kötü oynadı bu maçta. Geldiğinden beri muhteşem oynadığı bir maç da yok. Ama hücumcu ve kanattan içeri giren bir adam. Schuster kendisinden vazgeçmeyecektir.
Eski günlerini aratsa da G.Saray halen ligimizin en avrupai takımı. Formayı kim giyerse giysin kodlanmış gibi benzer performansları sergilemeyi başarıyor. Dün buna en güzel örneği Mustafa Sarp gösterdi. Tribünler tarafından gösterdiği performans beğenilmeyen orta saha oyuncusu sahanın en iyisi olmayı başardı OFK Belgrad karşısında. Geçen sezonu benzer bir performansla açtıktan sonra ilerleyen haftalarda hayal kırıklığı yaşatsa da bugünkü maçın en iyisiydi. Attığı gol ve kazanıp Kewell'ın önüne servis ettiği top ile turun kolaylanmasını sağlayan oyuncu oldu.
Kewell'ın da Sarp'a eşlik edişi ve Aykut'un yardımları ile turu farklı bir skorla geçmeyi bildi G.Saray. Transferi biraz da mecburiyet ve taraftarı mutlu etmek için yapılmış olan Kewell attığı gol, yaptırdığı penaltı ve rakibi eksik bırakmasıyla ondan vazgeçmeyen tribünleri haklı çıkarttı. Aykut'un işi Avustralyalı oyuncuya göre biraz daha zordu. Bir türlü alamadığı "1" numaralı forma ve üzerinde dönen yabancı kaleci transferi yetmezmiş gibi kötü bir gol yiyerek başladığı maçı, skor 2-1'ken yaptığı kurtarışlarla kredisini arttırmış olarak kapadı.
Çok eleştirtirdiğim Rijkaard'ın da hakkını vermem lazım. İlk maçın ardından elenme korkusu yaşaması muhtemel takımını sahaya rahat ve stresten uzak çıkartmayı başarmış. İstanbul'da cehennemi yaşadıktan sonra Belgrad'da cenneti bulmuş olarak dönüyor G.Saray. Sarı-Kırmızılı takım konsantrasyonun düştüğü dakikalar dışında 90 dakikayı hazırlık maçı tadında oynadıysa, futbolcularına bu ortamı oluşturan Hollandalı teknik direktörü kutlamak gerekli. Rijkaard, "Elenirseniz tarihe geçeceğinizden haberiniz var mı?" diye soran gazeteciye basın toplantısını terk ederek cevap vermemişti. Bugün takımı oynadığı futbolla soruyu da onun adına yanıtlamış oldu.
Ve bitirirken Arda'yı konuşmazsak olmaz. İçeride dışarda, çimde kumda kazanmak için her şeyi yapan kaptan yine çok etkiliydi. Artık iyi futboldan fazlasını oynaması beklenen Arda maçtaki duruşu ve maç sonrası açıklamları ile bir kez daha farkını ortaya koydu. Bazen Türkiye'de yetiştiğine inanamıyorum. Sanki Almanya'da futbolu öğrenmiş de ülkeye geri dönmüş gibi geliyor bana. Topu ayağında daha az tutması ve doğru anlarda oyunu forse etmesi sezon başında benim gördüğüm en büyük artısı. Cana'nın ektraya kaçmadan sadece işini yaptığı, sonradan oyuna giren Pino'nun güzel asisti ve Mehmet Battal'ın golü de dünün akıllarda kalan performanları oldu.
Statta seyrettiğim ilk maç sonrasında bu maç için hiç umutlu değildim. Fenerbahçe'nin de zayıf Young Boys'a elenmesiyle içimdeki karamsarlık artmıştı. Elenebilirlik ihtimalinin bu kadar su yüzüne çıkması, ya da bir başka deyişle öyle bir ihtimalin varlığının hissedilmesiydi adeta. Amacım maçı dakika dakika, pozisyon pozisyon irdelemek değil. Fakat bu 5 gollü galibiyet sonrası kimse skor yazısı beklemesin. Söylenmesi gerekenler, sırf ileride "bakın biz söylemiştik" demek için ya da buradan koskoca Galatasaray yönetimine uyarıda bulunmak için değil, bizi okuyan kitleye olan saygımızdan dolayı söylenmelidir.
Öncelikle Galatasaray kadrosunu ele almak gerekir. Fakat Rijkaard'ın sahaya sürdüğü takımı eleştirmek için değil, Rijkaard'ın eline verilen oyuncu topluluğuna göz atmak için. Futbol A.Ş. ve Sportif A.Ş. birleşimi sonrası defterden bir kalemde silinen 200 milyon liralık borç, Seyrantepe'ye yapılan muazzam stad, Kalamış Tesislerinin lodos sonrası tadilatı ve Yelken Şubesine hizmet vermesi, Galatasaray Adası'nın 2006'da kiraya verilip ismi değiştirildikten sonra hüviyetini tekrar kazanması... Adnan Polat yönetiminin son iki yıldaki idari başarıları bu saydıklarım. Dikkatinizi çeken bir şey oldu mu? Mesela bahsettiğim gelişmelerin yaşandığı Spor Kulübünün bir tane bile saha içi zaferinin olmayışı gibi. Bu yetmezmiş gibi ilerlemek yerine gerilemesi, insanın aklına "Acaba Kongre'den yanlış aday mı seçildi?" sorusunu getirmiyor değil. Haldun Üstünel'in önce görevinden sonra da yönetim kurulu üyeliğinden azledilmesi, üstü asla kabuk bağlamayacak bir yara olacaktır Adnan'lar yönetiminin. Bugün yönetimin hala transfer beklentisiyle taraftarı oyalayabilmesinin nedeni, birinin çıkıp Adnan Polat'a, "Adnan Sezgin'in sahadaki Galatasaray için yaptığı 3 olumlu somut aksiyon sayabilir misiniz?" diye sormamasındandır.
Madem sahadaki Galatasaray dedik, o zaman ona da bir göz gezdirmek gerek. Yapılan transferlerle giden gelenlere bir bakalım. Keita gönderildi, yerini Serdar Özkan veya J.P. Pino'nun doldurması beklenmekte. Geçen sezon yüzüne bakılmayan Servet, yokluktan Neill'in yanına yerleşti. Davul zurnayla gönderilen Leo Franco'nun, Aykut'tan daha kötü bir kaleci olduğunu söyleyenle hararetli tartışırım, ki ikisi de Galatasaray'ın kalecisi değildir. Ufuk herkesin hayali, ama kimse kapalı kutu olduğunu kabul etmek istemiyor. Top ayağına yakışmayan savunmadan topu alıp ilerideki incecilere aktarması için Cana getirildi. Fakat bu takım 3 savunma yönü ağır basan oyuncuyla oynadıkça, M. Sarp, Ayhan ve Barış 3'lüsünden ikisini görmeye devam etmek zorunda kalabiliriz. O bölgede oynaması bu saydığım 3'üne oranla daha makul olan Elano, sıkışık trafikte araba şarjı satan işportacı misali ilk teklif verenin camından içeri atılacak gibi. Adnan'ların şu ana kadar tek olumlu hamlesi, taraftarın tepkisinden çekinerek uzattıkları Kewell kontratı. Forvette sakatlıkları artık can sıkmaya başlayan Baros'un arkasına, ligin ikinci yarısının Şubat ayında 25'ine basacak, genç yetenek(!) Mehmet Batdal'ın alınması sadece, yönetimin bir kumar alışkanlığı olduğunu gösterir.
Vasıfsız, yapıcı olmayan eleştirilerde bulunmamak için ortada adı geçen Ledesma veya Rosicky gibi yüksek profilli oyunculara bu takımın şiddetle ihtiyacı olduğunu vurgulamak isterim. Bugün sokağa çıkıp Galatasaray taraftarlarına, hangi 2 mevkiye transfer istediklerini sorarsanız yüzdeler size net bir 2 mevki vermeyecektir. Galatasaray'ın (her ne kadar yabancı hakkının kaleciye kullanılmasına kesinlikle karşı olsam da) kaleye, defansa, orta sahaya ve forvete ihtiyacı olduğunu değişik kombinasyonlarla söylecek bir taraftar topluluğunu tatmin etmek zorunda yönetim.
Haftalardır içimde biriktirdiğim kendimce yanlışlarımı ve doğrularımı sıraladıktan sonra maça ve Galatasaray'ın sistemine ve dizilişine de birşeyler söylemek isterim. toplamı 10 eden ve çoğunlukla 4'ü defansa kullanılan dizilişlerin kalan 6'sını değişik(!) şekillere sokup yeni bir şey söyleyemeyeceğimi biliyorum. Bu yüzden Rijkaard'ın tek forvetli sistemi benimsediğinde hemfikir olup, forvet hariç kalan 5 oyuncunun bireysel olarak incelenmesinden yanayım. Bu incelemeye takımın lideri, herşeyi olarak aslanların önüne zincirlenen Arda Turan'la başlayalım. Ya da direk olarak gevelemeden belirteyim. Arda'dan forvet arkasında, Adnan Polat'ın deyimiyle "10 Numara" oynamasını beklemek, onu bitirmektir. Zihinsel olarak kuvvetli olmadığından, kaptanlığı ve 10 numarayı aldığından beri topun ayağında kalma süresinin artışı, 2. Dünya Savaşı sonrası Almanya'daki enflasyon artışıyla kafa kafaya gider. Sol kanatta üzerine düşenden fazlasını yapmaya çalışmaması ve oyunu basit oynaması onun, alamet-i farikasını ortaya çıkarmasına yetecektir. Cana'nın yanına alınacak, iki ceza sahası arası gidip gelebilen, ayağına top yakışan, mücadeleci bir orta saha bu bölgedeki sıkıntıyı çözebilir. Elano'nun gönderilmesi durumunda ise yerine, hücumdaki topu yönlendirme görevini Arda'nın sırtından alabilecek bir oyuncu gerekli gözüküyor. Tabii bu dediklerim klavye başında tuşlara hevesle ardı ardına basarak düşünülmesi ve yazılması kolay olan fakat uygulamada, hele ki Adnan Sezgin gibi bir Truva Atı'nın önderliğinde çok zor hatta imkansız gibi gözüken adımlardır. Bir Galatasaray taraftarı olarak zerre haz etmesem de göbekten bağlı olduğumuz Adnan Sezgin ve ebedi dostu Adnan Polat'ın eğrisini doğrusuna denk getirmelerini beklemekten başka çaremiz yok gibi.
2010 Avrupa Atletizm Şampiyonası'nı 3 altın 1 gümüş madalya ile tamamladık. Ancak bu seneki şampiyona bizler için bambaşka bir öneme sahipti. 2002'de Süreyya Ayhan'ın altın madalyası ve 2006'da Elvan Abeylegesse'nin bronz madalyası dışında hiçbir başarımız yoktu. Şimdi ise madalyalarımız ve finalde yarışan sporcularımız var. Belki de artık Türkiye, atletizmde gelmesi gerektiği yere doğru yol almaya başlamıştır. Bunu da en iyi Daegu'da yapılacak olan 2011 Dünya Atletizm Şampiyonası ve 2012 Londra Olimpiyatları'nda görmüş olacağız. Şu an emekleme aşamasındayız. Ama yürümeye başlayıp başlamayacağımız bize kalmış durumda.
Evet Aykut Kocaman dün başarısız bir teknik direktörlük performansı sergilemiştir. Oyuna müdahaleleri, hatta belki transfer öncelikleri yanlıştır. Hatta Alex'in olduğu bir takımı hızlı oynatma sevdası toptan yanlıştır. Bunların hepsini kabul ederim ama bu kadar insafsızca Aykut Kocaman'ı eleştirmek için bence erken. Hele ki Aziz Yıldırım'ın bu kadar az eleştirildiği bir ortamda, bütün suçu Aykut Kocaman'a yüklemek gereksiz. Ben futbola sonuç odaklı bakan birisi değilim. Dün Young Boys'u izlerken içimden geçen "Keşke Galatasaray'da böyle futbol oynasa, şampiyonluk, kupalar falan önemli değil" düşüncesiydi. O yüzden kendimce anlayabiliyorum Kocaman'ın yapmak istediği devrimin zorluğunu. O eğer günü kurtarmak isteyen birisi olsa, geçen seneki oyun düzenini hiç bozmaz yıllardır alışılmış yavaşlatılmış 4 5 1'i oynatırdı. Alex'i oyundan çıkarmaz hatta en yakın silah arkadaşı olarak kendisine Alex'i seçerdi.
Gelelim olayın diğer boyutuna. Daha öncede değinmiştim bir yazıda, ben Bülent Korkmaz, Uğur Tütünekeri Prekazi gibi efsaneler yüzünden Galatasaraylı oldum, mahalledeki Fenerli arkadaşlarım yaptığımız maçlarda Oğuz, Aykut ya da Rıdvan oluyordu, Beşiktaşlılar ise ya MAF oluyordu ya Rıza. Biz bu ülkede çoğu efsane isimlerin, koltuklarına yapışmış başkanlar tarafından kullanıldıklarına şahit olduk. Ben de biliyorum Bülent Korkmaz'ın, Rıza Çalımbay'ın ya da Ertuğrul Sağlam'ın yaptığı hataları. Ama ben hepsinden önce şunu biliyorum ki, ülkemizde ne zaman bir yönetimin yapacak hamlesi kalmasa, son kurşun olarak taraftarın sevgilisi bu efsane isimlerden bir tanesini kullanıyor. Önce bu köhne zihniyet gitsin, bizim kahramanlarımıza dokunan onları kullanmaya cesaret eden futbol katilleri ellerini bu güzel oyunun üzerinden çeksin. Sonra biz oturup konuşalım Alex çıkarmıydı, Lincoln küstürülür müydü? Sonuçta bu bir oyun ve bence dünyanın en güzel oyunu. Bize bu oyunu sevdiren kahramanlarımıza sahip çıkmadığımız sürece, bazıları onları kullanma aymazlığından vazgeçmeyecek.
Rıdvan Dilmen Ntvspor'da Zico'ya sormuştu, "Takım neden daha hızlı oynamıyor?" diye. Zico net bir şekilde cevapladı, "Hızlı oynarsak kaybederiz". F.Bahçe futbol takımının beyni Alex olduğu sürece bu takım yavaş oynamalı. Topu ayağa paslarla rakip sahaya yığabildiğimiz zaman Chelsea'yle bile başa baş oynayabildiğimizi gördü bu taraftar.
Daum'un yerleştirdiği 4-5-1 sistemini Zico'da ilk geldiğinde değiştirmeye çalıştı. Baktı ki olmuyor geri döndü eskiye ve başarı geldi. Eğer Edu ile Volkan'ın ortak hatasından yenen gol olmasa bugün F.Bahçe hala Zico'yla yoluna devam ediyordu. Olan oldu gidenler gelenler oldu hatta en başa Daum'a geri dönüldü. Bunlar başka tartışma konuları, bu gecenin konusu ise 180 dakikalık eleme turunda F.Bahçe'nin kaybediş hikayesi.
Büyük çoğunluk yönetimin forvet transferini bitirememesinden şikayetçi. Haklılık payı olabilir ama unutulmasın ki rakibiniz Young Boys ise Semih ve Gökhan'da yeterli golcüler. Sıkıntıyı sadece gelecek santrofara bağlamak büyük hata olur. İlk maçtan hiç ders almadan bu maça çıkan bir antrenörünüz varsa suçu yönetime atmak büyük hata olur. Sahada yaşananları 180 dakika boyunca yanlış yorumlayan teknik direktör kulübün efsane ismi olsun veya olmasın farketmez. Eleştirilerin hedefinde o vardır benim için.
İlk maçta skor Sarı-Lacıvertliler 2-1 önde ve 10 kişiyken oyundan çıkartmadığın Alex'i bugün 1-0 gerideyken oyundan almak büyük bir gaflettir. Bu takımın lideri Alex. Gemi batmaya doğru giderken kaptanı çıkartmak hazin sona bir adım daha yaklaşmaktan başka işe yaramaz. İlk maçta galipken dönmediği Christian, Selçuk, Emre orta sahasına bu maçta yenikken dönmeyi taraftara nasıl anlatırsın.
Hazır olmadığından dolayı kenarda tuttuğun Gökhan Gönül'ü ateşe düşünce oyuna alırsan, herkes sorar neden onunla başlamadın diye. Fizik olarak yetersiz gördüğün adamı oyuna alıyorsun. Bununla yetinmeyip Dia'yı kırmızı kart görmüş Stouch'un kanadına gönderiyorsun. Gökhan Gönül ikinci yarıda 90 metreyi tek başına kullandı. Nasıl sakat bu böyle dedirtti izleyenlere.
Hedefim çift forvetli sistem demiştin daha ilk geldiğin gün. Madem Alex'i oyundan çıkartıp neden Semih'i almadın. 74. dakikaya geldiğinde bile maçta yokları oynayan Christian yerine neden Semih tercihi yapmadın. Gökhan Ünal çıkacaktı eğer Dia sakatlandım demeseydi. Bu takımın Semih'le daha üretken olduğunu ve Christian'ın sakatlığında Selçuk'un ilk 11 başlaması ile nasıl direncinin arttığını göremedin mi sportif direktörken.
.jpg)
Ve her maç sonrası tribünlerin önüne neden oyuncularını atıyorsun. Köln maçı, mucize eseri berabere kaldığın ilk maç ve bu maç. Hep mi oyuncular suçlu. Tamam futbolcular suçlu diyelim ama sen bütün sezonu bu adamlarla geçireceksin. Geçen sezon şampiyonluğu son maçla kaybetmiş travma geçiren bu oyunculara biraz daha göğsünü siper etmen gerekmez mi? Takımın gerçeklerle yüzleşmesi gerekli diyorsun maç sonu. Peki bu takımın antrenörünün de buna ihtiyacı yok mu? Vefa da gösterelim sabır da Aykut Kocaman'a ama o da bizden beklediğini oyuncularına göstersin, hatalarını kabullensin...
