TAŞRA BASKISI

Dün sabah Takvim gazetesinde "Fenerbahçe-Alex= Bucaspor" şeklinde bir haber okumuş, Twitter'da "Ne yani C.Ronaldo-Real Madrid= Mallorca'mı?" yazmıştım. Vatan gazetesi haklıymış, Alex olmadığında Fenerbahçe'nin sıradan bir takımdan hiçbir farkı yokmuş.

Maçın tamamını izleme şansım olmadı. Zaten maçı izleyip ne yazabilirim ki? Fenerbahçe gibi onlarca milyon euro harcanarak kurulmuş bir takımın, Bank Asya takımlarından birine kaybetmesini nasıl izah edebilirim ki? Ne maç sonrası yazılarını okudum, ne Aykut Kocaman'ın basın toplantısını dinledim. Aklı başında, mantıklı bir insan nasıl bahane bulabilir ki bu yenilgiye? Türkiye kupasında oynadığı 3 maçı kaybetmesini nasıl anlatabilirsin ki sevenlerine? Tek bir cümlenin arkasına sığınabilirsin; futbol bu!

Futbol isimli oyunun içerisinde kazanmakta var kaybetmekte. Fenerbahçe taraftarı iki yüzünü de çok yakından tanıyor bu oyunun. Başarıları kadar başarısızlıkları da var. En iyi hatırlanacak iki örnek son haftalarda kaybedilen şampiyonluklar değil mi? Hangisinde yüz çevirdi taraftar kulübüne, başkanına? Hangi başarısızlık sonucu Fenerium'un gelirlerinde düşüş yaşandı? Kombineler yine her sezon gibi satıldı. Trabzon maçında şampiyonluk kaçtı evet, ama ertesi günü oğluna forma almaya giden baba yinede vazgeçmedi sevdasından.

Fenerbahçe taraftarının kızdığı konu kaçan şampiyonluklar değil, Türkiye kupasını yıllardır kazanamamak da değil. Hele Yeni Malatya yenilgisi hiç değil! Fenerbahçe taraftarı başkanının sözlerine kızgın, hemde hiç olmadığı kadar...

Neden mi? Bundan bir süre önce Aziz Yıldırım Ntvspor'da Rıdvan Dilmen ve Fuat Akdağ'ın konuğuydu hatırlarsanız. Çok güzel şeyler söyledi, sporda yapılması gerekenleri tek tek anlattı ve çoğunda haklıydı. Takım hakkında söylediklerinin bir kısmına bugün bile katılsam da, geri kalan konuşmalarında haksız olduğunu dün kendisi de görmüştür. Ne dedi başkan? "Bu takım Türkiye liginin çok üzerinde bir kadroya sahip. Bence transfere gerek yok, inanıyorum ki takım kendini lige verirse şampiyon oluruz. Ama Aykut Hoca isterse transfer yaparız tabi ki" Bu kısımda yaptığı tespit ne kadar doğru değil mi? Takımın kadrosunun iyi olduğu, ama oyuncuların konsantre olamadığının kendisi de farkında. "Bence gerek yok(!) ama" dedikten sonra Aykut hoca nasıl verdi acaba transfer edilmesini istediği oyuncuların listesini.

Başkanın anlamadığı, yada anlamak istemediğimi diyelim konu şu; bu takımın acil olarak transfere ihtiyacı var! Diyelim ki, bu kadar kişi yanlış değerlendiriyoruz takımı. Başkan haklı transfer gerekmediği konusunda. Peki Başkanım, şu geçen süre zarfında neden bu takımı konsantre etmeyi başaramadınız? Neden oyuncular kendilerini maça veremiyor? - Bu kısım çok önemli- Neden oyuncular geldikleri takımdaki performanslarının yarısına ulaşamıyor?

Şimdi Stoch geçen sene Twente şampiyon olurken yada Avrupa Ligi maçlarında takımı Fenerbahçe'ye zor anlar yaşatırken takımının en etkili oyuncusu değil miydi? Sezon başında Fenerbahçe'nin en formda oyuncusuyken ne oldu da birden bu kadar düştü performansı? Fransa gol kralı olmuş, lige fırtına gibi giren Niang neden bıraktı kendini sayın başkan? "Bırak istersen, oynama" desen, itiraz etmeyecek bile. Kafası maçta olsa tek başına Malatya'ya gol atabilecek bir adam değil mi bu Niang? Sadece onlar değil ki? Alex, Yobo, Lugano, Gökhan, Volkan, Mehmet(kısmen), Emre hariç kaç oyuncu gerçekten kazanmak için sahaya çıkıyor? Dos Santos Brezilya Milli Takımı formasını giydiğinde oynadığı futbolu, neden Fenerbahçe forması giydiğinde oynamıyor? Geldiği süre içerisinde neden bu oyuncunun performansını arttırmaya yönelik bir çalışma yapılmadı? Keza Dia'da öyle. İlk 25 dakikadan sonra Dia'yı ara ki bulasın. Bu adamın kondisyon sorunu neden çözülemedi Sayın Başkanım?

Bunlar zaten sizinde belirttiğiniz gibi futbolcunun "mental" sorunlarından kaynaklanıyor. Demek ki futbolcuların kafasını bozan, sadece kulüp çalışanlarının bildiği bir takım sorunlar var Fenerbahçe'de. Yada Samandıra'nın havasında bir gariplik var. Sezon başladığında gol olunca çocuklar gibi yerinde duramayan Stoch, şimdi kafasını yerden kaldırmıyor.

Gelelim diğer konulara. Fenerbahçe Spor Kulübü yılda, Daniel Güiza'ya 3,5 milyon euro veriyor. Verebilir tabi ki, oyuncuyu kulübüne bağlamış ve aktif olarak oynatıyorsa vermekte zorundadır. Hatta bu oyuncu iki bacağını kırsa bile, mukavelesi bitene kadar vermek zorundadır. Peki başkanım Güiza gerçekten sakat mı? Sezon başından beri antrenmana bir çıkıyor bir çıkmıyor, sonra ne hikmetse İspanya'ya gidiyor tedavi oluyor, sonra geri dönüyor antrenmana çıkıyor sonra tekrar İspanya'ya. Oyuncumuz sakat diye açıklama geliyor resmi siteden, ertesi gün Güiza yardım maçında sahaya çıkıyor. Sayın Başkanım Güiza gerçekten sakatsa ve sizde bu konuya bu kadar hassasiyetle yaklaşıp, oyuncunun sözleşmesini feshetmek istemiyorsanız bunu ayakta alkışlarım. Ama şunuda sorarım; "Appiah'ın suçu neydi?".

Güiza'ya ödediğiniz yüksek bonservis bedeli nedeniyle bu oyuncuyu serbest bırakamıyorsanız, neden 2-3 milyon euro veren bir takıma satmıyorsunuz? Diş perisinin gelip adama sihirli değnek ile dokunacağı yok. Elde ki malzeme bu. Bundan daha yüksek bir fiyata satamazsınız. O zaman neden bekliyorsunuz, satın yada verin bonservisini eline gitsin. Evet haklısınız Sayın Başkanım, bunu yaptığınızda çok eleştirilecek, hatta Fenerbahçe'nin parasını sokağa atmakla suçlanacaksınız. Fakat 2010 Dünya Kupasında Gana Milli Takımı formasını giymiş, şuanda da Cesena takımında top oynayan Stephen Appiah taraftarın aklına her geldiğinde, Güiza'nın halen bu takımdan para alması daha çok üzecek taraftarınızı.

Şimdi biraz geri, Luis Aragones takımın başına geçtiği seneki transfer sezonuna dönelim. Gazete manşetleri "Fenerbahçe Xabi Alonso ile ilgileniyor!" şeklindeydi. Sizde görüşmelerin olduğunu teyit ettiniz ama oyuncu gelmedi. Daha sonra Senna dediniz, onuda ikna edemediniz. Transferin sonuna kadar kaç kişi ile görüştünüz bilmiyorum ama sonunda Josico'yu getirdiniz. Fenerbahçe'nin transfer listesinde 34 yaşında ki bir oyuncu 3. sırada olabilir mi Sayın Başkanım? Allah'tan bu sezon Eden Hazard deyip Dia'yı, Krasic deyip Stoch'u getirmeyi başardınız. Yoksa kim bilir kimler gelecekti.

Sayısız yıldız izlettirmeyi başardınız biz futbolseverlere. Tek tek isim vermeye gerek yok, ama Sayın Başkanım Hooijdonk hariç hangisi mutlu ayrıldı Fenerbahçe'den? Hangi eski bir yıldızın referansı ile oyuncu katıldı takımımıza? Neden Kezman ve Anelka İngiltere basınına, Carlos Brezilya basınına kulüpte mutlu olmadıkları tekrarladı defalarca? Ortega zaten kaçarak gitti. Mesela Hooijdonk, Stoch'un transferinde ne kadar etkin bir rol oynadı? Eminim transferin bitme aşamasında size çok yardımcı olmuştur ama sordunuz mu "ne düşünüyorsun?" diye ona?

Tek tek isim vererek söylemek istemiyorum, zaten sizde biliyorsunuz taraftarın ve futbol camiasının beğenmediği, çubuklu formayı layık görmediği oyuncuları. Neden bu isimleri kadroda tutuyorsunuz Sayın Başkanım? Bu oyuncuların senelerdir bir kaç maç hariç takıma katkı vermeden milyonlarca Lira kazandığını görmüyor musunuz? Anadolu'da, hatta daha yakında altyapınızda bu oyuncuların yerinde olmak için canı pahasına oynayan oyunculardan haberdar değil misiniz?

Biliyorum ki siz okumayacaksınız bu yazdıklarımı. Şekip Mosturoğlu'nun Ntvspor'da dediği gibi, belki kulüp çalışanları bu yazıyı ona gösterecekler. Belki kendisi size de okutacak bu yazıyı. Boşverin yukarıda sorulan soruları. Dünkü maçtan sonra takımın transfere ihtiyacı olduğuna inandınız mı? Sadece bu sorunun cevabını verin.


Dünkü yenilginin üzüntü ve paniğiyle transfer yapmaya karar vermiş olabilirsiniz. Sizden bir ricam var başkanım; Diarra gibi, Hazard gibi oyuncuları alamıyorsanız yapmayın transfer. Çünkü bu saatten sonra aldığınız oyuncular yarar değil zarar verecek takıma. Bırakın olmayalım şampiyon. Bir sene daha geçsin böyle, hayat uzun daha ne seneler var önümüzde kısmetse. Şampiyon olamasa da göndermeyin Aykut'u. Oturun karşılıklı yarın, seneye hangi oyuncuları istiyorsa mesela Sissoko'yu, mesela Kolarov'u, şimdiden başlayın pazarlıklara. Mücadele etmeden, ter akıtmadan, o formaya hakkını veremeyen kim varsa gönderin hepsini. Gösterin herkese Fenerbahçe'de oynamayan oyuncunun işi yok diye. Bugüne kadar taraftar ne zaman isteseniz sizin yanınızdaydı. Her sezon yaptığınız formaları kapış kapış aldı. Göreve geldiğiniz günden beri kaç taraftar sırt çevirdi size?

Başarılarınızı yazmaya kalksam, bir bu kadar daha yazmam gerekir. Siz Fenerbahçe tarihine altın harflerle geçtiniz bir kere. Şimdi size muhalif olanlar karalama kampanyası başlatacak. Emin olun bu taraftar yine sizin yanınızda olacak. Rant peşinde olup da, adına taraftar derneği diyenler istifaya davet edecek sizi ve Aykut Kocaman'ı. Yine ilk tepkiyi sizden önce yanında kızıyla, sevgilisiyle, kocasıyla maça gelen insanlar gösterecek. İşte bu insanların sizden istediği tek şey; çubuklu formayı sırtına geçirip sahaya çıkma şerefine erişmiş futbolcuların, Basri Dirimlili kadar formasını terletmesini istiyor. Sahada ağzında sakızla gezmesini değil!

Birkaç kere denemiş olsam da bu yazıyı yazmayı, gönlüm el vermedi hiçbir denememde. Bir Fenerbahçe'li olarak en az Galatasaray'lı arkadaşlarımız kadar üzüldüm açıkçası. Çünkü orası sadece Galatasaray'ın değil, Türk futbol tarihine geçen önemli başarıların kazanıldığı, deplasman takımı taraftarlarının da unutulmaz anılarının olduğu bir yerdi. Yıkılan sadece stat değil, oradaki anılardı...

İlk deplasman maçımdı Sami yen. 2000 - 2001 senesinde İstanbulspor- Fenerbahçe maçı Ali Sami Yen'de oynanmıştı. Kapalı üstte izlemiştik babamla maçı. O günden sonra benim için Mecidiyeköy Galatasaray, Galatasaray ise Mecidiyeköy oldu.

Şimdi yıkılıyor Sami Yen o hatıralarla birlikte. Galatasaray artık Aslantepe Türk Telekom Arena'da oynayacak maçlarını. Şunu söylemek bile zor geliyor adama. Peki Galatasaray taraftarı alışabilecek mi? Ne bileyim, yıllardır maça girmeden önce bozuk parası ile "dur bari çekirdek alayım" deyip girdiği bakkalı göremeyince ne hissedecek? Eskiden maça giderken kullandığı yoldan farklı bir yolda maç havasına girebilecek mi?

İnsan yıllarca yaşadığı evinden taşınıp, başka bir semte yerleştiğinde bile kendisini bir müddet oraya "ait" hissetmiyor. Ama şartlar bazen değişikliği gerektiriyor (tabi Sami Yen yıkılıp tekrar yapılamaz mıydı o da ayrı bir soru). Taşındığı semtte bir kaç kere kaybolsa da, yeni mahallesinin kasabına eski semtindeki kasabın adıyla hitap etsede alışıyor sonunda. Galatasaray taraftarı içinde aynı şey olacak belli ki. Maça gitmek için otobüs beklerken belki yanlışlıkla Mecidiyeköy otobüsüne binecek tekrar. Doğru otobüse bindiği zamanda farklı bir yoldan geçtiğini fark edince "acaba yanlış otobüse mi bindim?" diye soracak kendine. Biz Galatasaray'ın içeride mi dışarıda mı oynadığını hatırlamadığımız da "maç Mecidiyeköy'de mi?" diye soracağız farkında olmadan. Futbolcular bir kaç kez soyunma odasının yerini karıştıracak, hatta tünelin yeri eski tarafta sanıp hakem düdüğü çaldığında o tarafa doğru yönelecekler. Liradan altı sıfır atıldığında nasıl şaşırıp, "aman ne milyonu, üç lira işte" dediğimiz günler gibi olacak uzun bir süre.

Sonra bir jenerasyon gelecek, bırakın Sami Yen'de maç izlemeyi yanından bile geçmemiş olacak. O başarıların kazanıldığı maçları kasetlerden izleyecek. "Demek orada stat vardı eskiden" diye soracaklar birde. Tabi zaman içerisinde bizde alışıp, unutacağız Sami Yen stadını. Şaşırmadan tek bir seferde "Aslantepe'de maç" diyeceğiz. Galatasaray'ın maçlarını Sami Yen'de izlemiş olan taraftarlar ile o çimde oynayan oyuncuların kalbinde yaşayacak sadece. Birde tarihin tozlu sayfalarında.

Fenerbahçe stadı tamamen bittikten sonra maraton tribününde izlediğim ilk maç "olmamış abi" demiştim arkadaşlara. İnsan alıştığı şekilde göremeyince, ceylan derisi koltukta izlese de alışamıyor ilk önce. İnanın sırf alışamadığı için maça gitmeyen, gittiği zamanda açık tribünde maçı izleyen insanlar var hala Şükrü Saracoğlu'nda. Galatasaray tribünleri de hissedecek bu hisleri. Kabullenemeyecek, özleyecek, "nerede o eski Sami Yen'in kapalısı" diye soracak kendine. Umarım bu alışma sürecini birbirlerinden kopmadan, dağılmadan atlatırlar. Bizim yaşadıklarımız ortada...

Umarım hızlı geçer bu adaptasyon süreci ve eski Sami Yen tribünlerinden daha iyi, daha coşkulu olur telekom arena tribünleri. Zor günler geçiren ebedi dostumuz, ezeli rakibimiz dileriz eski günlerine geri döner bu statta. Fenerbahçe taraftarı olarak ilk Telekom deplasmanını iple çekiyor olacağım (Telekom deplasmanı deyince insan telefon faturasını yatırmaya gidecekmiş gibi hissediyor). Stat ile ilgili yapılması gereken eleştiriler yok mu? Elbette fazlasıyla var ama onlar başka bir yazıya artık. Son olarak İstanbulspor - Fenerbahçe maçının fotoğrafını ekleyelim. Son bir gönderme olsun bizden sizlere (:

NBA draftlarına henüz 162 gün olsa da, ara ara bu şekilde oyuncuları tanıtmak istiyorum. Hem NCAA basketbolunu takip edenler, hemde draft olması muhtemel oyuncuları tanımak isteyenler için güzel bir fırsat olacaktır.

Perry Jones III, 21 Eylül 1991 Winssboro, Louisiana doğumlu. Liseyi Duncanville'de tamamlayan Jones, daha ilk senesinde NBA'e seçilmesi muhtemel olduğundan mıdır bilinmez, peşinde koşan onca üniversiteye rağmen Baylor Bears'ı seçti. Bu tercihinde Baylor Üniversitesinin pek çok tanınmış atlet yetiştirmesinde etkisi var mı merak etmiyor değilim. İki gün önce oynanan Oklahoma Sooners maçında gösterdiği performans ile bütün NBA'in dikkatini üzerinde toplamayı başardı. Big 12 içerisindeki en kötü 2. takım durumundaki Oklahoma karşısında oyunda kaldığı 35 dakika içerisinde 25 sayı, 4'ü hücum olmak üzere 7 ribaund, 1 asist ve 2 blok ile geceyi tamamladı. Big 12'nin bir diğer kötü takımı konumundaki Texas Tech karşısında da buna yakın bir performans göstermişti.

İlk maçına çıktığı Gram St. maçında 7 top kaybetmiş fakat 8 ribaund alarak "bana dikkat edin" der gibi oynamıştı. İkinci maçı olan La Salle karşısında ise double-double yaparken, 4 blok ile gecenin yıldızı oldu. İlk iki maçını izledikten sonra "şutlarını geliştirirse yeni bir Durant daha kazanır NBA" diye düşünürken, buna pek ihtiyacı olmadığını Jackson St. karşısında gösterdi. Daha sonra çok az maçını izleyebildim. Fakat istatistiklerini takip ederken önce Florida St.(4 sayı), ardından Texas Southern Tigers karşısında ki 0 sayılık performansı dikkatimi çekti. Tabi bu karşılaşmada 4 faul aldığı için sadece 15 dakika oynayabildiğini söyleyelim.

Geride kalan 15 karşılaşmada inişli çıkışlı bir performans gösteren Jones'un, henüz lige alışamadığını düşünüyorum. Fiziksel özellikleri fazlasıyla iyi. Boyu 2.11 cm ve - sıkı durun- kanat açıklığı 220 cm. Kollarının uzunluğu nedeniyle "Drantula" lakabını alan Kevin Durant'ın ise 224 cm. Kıyaslamanız açısından bunu da belirtmiş olayım. İlk adımı oldukça hızlı. İçeri penetre etmeyi seven bir oyuncu olduğundan, bu özelliği ani dönüşleri kolayca yapmasına ve savunmacısını rahat bir şekilde geçmesine olanak sağlıyor. Şut seçimleri ilk başlarda kötü olsa da, bunu düzeltmeye başladı. Rakip savunmayı iyi okuyup, harika paslar atabiliyor. Zaten ellerinin büyük olması, top hakimiyetinin yanında pas atabilme özelliğini de bir üst seviyeye çıkarıyor. Hem kollarının uzun, hem ilk adımının çok çabuk olması yetmezmiş gibi, birde oldukça atletik bir oyuncu. Bu özellikler tahmin ettiğiniz gibi onu hücumda durdurulamaz kılıyor. Savunmada ise kafası maçta ise, tuttuğu oyuncu basketboldan soğuyor. Sırtı potaya dönük oyunda ise repertuvarında pek fazla silahı yok. Fakat gücü ve çevikliği sayesinde bu açığını kapatıyor. Yaşı da henüz çok genç, elbette bunları zaman içerisinde öğrenecektir, tıpkı şutlarını geliştireceği gibi. Özellikle de uzak mesafeli şutlarını.

Üzerindeki baskıdan dolayı bazı maçlarda bocalıyor. Mental olarak henüz NBA'e hazır değil. Yazının içerisinde de belirttiğim gibi bazı maçlarda konsantrasyon kaybı yaşıyor ve bu da tabi ki oyununa kötü olarak yansıyor. Birde koçunun çizdiği oyunları pek anladığını sanmıyorum. Set hücumlarında bazen olduğu yerde bekleyebiliyor. Savunmacısına perdeleme yapması için yanından geçen takım arkadaşına bakmadığı bile oluyor. Oyunu Allah vergisi yeteneklerinden dolayı çok iyi okuyor fakat oyun bilgisi 0. Gözlemcilerin yazdıklarına göre, lisede fizik üstünlüğü sayesinde çok rahat oynamış olması bunun en önemli sebebi sanırım. NCAA'de oynayan Doğuş'ta maalesef aynı sıkıntılar yüzünden ilk turdan seçilemeyebilir. Gerçi onun durumu farklı bir yazı konusu.

Şuan için draftlarda ilk beşten seçilmesi en muhtemel oyunculardan birisi Jones. Zaten kulislerde bu sene draftlara katılacağı konuşuluyormuş. Bu kadar özelliğinin yanında mental olarak hiç hazır olmaması yüzünden bence bir sene daha en azından NCAA'de oynamalı. Hani Kaan Kural ve Murat Murathanoğlu hep der ya "mental özelliklerini geliştirememiş" diye, işte bunu geliştirmenin tek mümkün olduğu yer NCAA. Hem kişilik bakımından, hemde oyun bakımından. Çünkü Jones henüz kafa olarak hazır değil NBA'de ki mücadeleye. Mutlaka ama mutlaka ilk 5 sıradan seçilecektir, bundan bir şüphem yok ama kalıcı olmak ve yıldızlar arasına girmek istiyorsa acele etmemeli. Evet Kevin Durant ilk senesinde draft oldu fakat, kendisinin ne kadar olgun bir oyuncu olduğunu, takımı için her şeyini ortaya koyduğunu, maçlara nasıl konsantre olarak çıktığını daha ilk maçlarında gösteriyordu. Jones henüz AP Top 25 içerisindeki takımlardan hiçbirine karşı oynamadı. Özellikle bu maçlarda göstereceği performans onun hakkında daha net bir fikir yaratacaktır kafamızda. Şuanda AP Top 25 içerinde bulunan takımlara karşı ilk maçına Kansas Jayhawks karşısında 17 ocak tarihinde çıkacak. Takip etmek isteyenler için şimdiden belirtelim.

Her veda hüzünlüdür. Hala doğduğu evde yaşayan biri olarak taşınmanın getirdiği hüznü düne kadar anlayamamıştım. Olimpiyat'a gittiğimiz sene bu kadar içimiz burkulmamıştı. Ne de olsa bir gün geri gelecektik ama bu sefer öyle de olmadı.

Ali Sami Yen'e dair en eski anım tarihini tekrar aramama rağmen bulamadığım İrlanda ile oynanan maçtır. İlk ve son defa numaralı tribünde seyretmiştim maçı. Amigo Orhan henüz Mustafa Denizli'ye kafa atmamış, Abdullah Ercan hala Trabzonspor forması giyiyordu. Ne maçın skorunu, ne de oynanan futbolu hatırlıyorum. Tek hatırladığım hayran hayran kapalı tribünü seyrettiğimdi.


Ailedeki tek Galatasaraylı olmanın kötü yanlarından biri de kendi başına maça gidebilecek yaşa gelene kadar Galatasaray maçına gidememek oldu. Sonra bu açığı kapattığımı düşünsem de PSG maçında orada olamamak hala içimde uktedir. 2001-2002 sezonuyla beraber başladı mesaim tribünde. Sonrası Olimpiyat tekrar Ali Sami Yen ama Mecidiyeköy'ün yeri hep ayrı oldu bende.



Herkesin binlerce maç anısı vardır benim gibi. Ama belki de en şanslı Galatasaraylılardan biriyim. Ali Sami Yen çimlerine çıkıp, kale boş olsada gol atabilmiş biri olarak dün gece ışıkların kapanmasıyla benim de anılarımdan birinin ışıkları kapandı. İtfaiye kapısından içeri girişim, hemen Yeni Açık tarafına koşuşum hala en güzel rüyalarımda yer bulur kendine. Sadece 2 kere şut çekebildim güvenlik gelip saha kenarına çıkartana kadar. Oysa ki 10 yaşında çocuktum ne yapabilirdim ki çimlere. Tribünler boştu zaten Pazartesi günü, maç olmayan bir günde kim olur ki tribünde. Ama vurduğum top filelere temas ettiği anda dolmuştu o tribünler. Davulların sesini duyabiliyordum, meşalenin dumanı görüşümü bile engellemişti. Keşke o güvenlik biraz daha geç gelseydi Yeni Açıktaki tel örgülere tırmanabilseydim. Ama bu kadarı bile yetti üstünden neredeyse 15 sene geçti ama hala hayatımın en mutlu anıdır o gol.

Yaşlanıp bunayınca ufak çocukları hayattan bezdirircesine sürekli anlatacağım bir anım yıkılıyor şimdi. Hem de sadece lüks içinde maç seyredebilmek uğruna. Hiç bir zaman ısınamayacağım Seyrantepe'ye. Hala maç önceleri sokağa gidip ordan geçicem maçlara. Umarım yıllar içinde sahiplenirim Seyrantepe'yi de. Yoksa insanın evinde kendini oraya aitmiş gibi hissedememesi kadar kötü hiç bir şey olamaz.