Milli takımlarından dönen Fenerbahçe'li futbolcular isteksiz ve bitkindi bütün maç boyunca. Yorgun olmaları tabi ki kabul edilebilir ama, bu kadar isteksiz oynamaları Aykut Kocaman'ı çıldırtmış olmalı. Kayserispor ise 4. hafta maçları oynanan ligimizde takım savunmasını en iyi uygulayan takım açık ara. Şota Arveladze iyi işler çıkaracak gibi duruyor.
Evet, isteksizdi Fenerbahçe. Yeni transfer Yobo'nun 11'de başladığı mücadeleyi 2-0 kaybettiler. Yazının başında da söylediğim gibi milli takımdan dönen oyuncuların yorgunluğuna bağlayabiliriz bu isteksizliği. Peki ya Mehmet Topuz? Bütün maç boyunca ne yaptığını ben anlayamadım. Ne kanada indi, nede Okan'a çizgiye kadar inmesinde yardım etti. Abartmadan söylüyorum, Okan sağ çizgiden paralel koşu yaparken verkaç amacıyla pas attığında, Mehmet Topuz topu alıp bir oyuncu geçtikten sonra ortaya oynadı topu. Savunma konusunda da oldukça isteksizdi. Hani o mücadele eden Mehmet gitmiş, yerine "ben neden buradayım?" diye soran bir adam gelmişti. Alex ise oldukça başarılı bir şekilde kapanan Kayseri savunması arasında kayboldu Niang ile birlikte. Fenerbahçe topu ceza sahasına bile indiremedi. Stoch'un pas kayıpları yapmasının ardından oyundan düşmesi ise "gençlik sanrısı herhalde" dedirtti. Maçtaki ilk net gol pozisyonu zaten ilk gol oldu. Yobo sakatlanıp oyunu terk ederken, yerine Selçuk Şahin girdi. İlk önce "Selçuk ortaya geçer, Christian Yobo'nun mevkisine geçer" diye düşündüm. Çünkü Christian ne kadar etkisiz bir oyuncu olsa da defansif özellikleri Selçuk'tan çok daha üst düzey bir isim. Selçuk o mevkide oynamaya başladıktan 5 dakika sonra Santana'nın golü geldi zaten. Aradan 2 dakika geçtikten sonra, Selçuk yine adamını kaçırdı ve 2. golü gördü kalesinde Fenerbahçe.
2-0 geriye düşse bile oyun karakteri olan takımlar rakibinin üzerine gider, en azından biraz hırslanıp rakibine pres yapar. Fenerbahçe'de ise Niang ve 73. dakikada oyuna giren Semih hariç baskı yapan oyuncu yoktu. Biraz Caner her zamanki gibi koştu, birazda kendini kanıtlamak isteyen genç yetenek Okan pres yaptı. Emre, Christian, Dia, Stoch ise oyunu izledi. Daha sonra Cangele bu durumdan faydalanarak en iyi bildiği işi, rakip takımı çalımlarıyla sinir etme görevini başarıyla yerine getirdi. Hatta Emre Cangele'den topu çalamayınca, oyun durduğunda ilk iş olarak Cangele'nin üzerine şut çekti.
Fenerbahçe'nin bu mağlubiyetini 3 ana nedene dayandırabiliriz. 1. ve en önemlisi Kayserispor'un üst düzey takım savunmasıydı. Hem Niang, hem Stoch, hemde ilk yarıda Alex'i çok iyi bir şekilde durdurdular. 2. neden Aykut Kocaman'ın yanlış oyuncu değişiklikleriydi. Alex her zaman için bir tehdit unsurudur. Hiçbir şey yapmasa bile en azından rakip liberoların hücuma çıkmasını engeller. Zaten 2. yarı oyundan alındıktan sonra orta sahanın bütün dizginleri Kayserispor'lu oyunculara geçti. 3. neden ise Fenerbahçe'nin isteksiz bir şekilde oynamasıydı.
Önünde çok zor bir maç var Fenerbahçe'nin. Beşiktaş ile oynayacaklar. Özellikle Gökhan Gönül'ün durumu bu maçtan daha önemli Fenerbahçe'li taraftarlar için. Quaresma'yı durdurabilecek tek adam olarak o gözüküyor. Okan yetenekli ama tecrübesiz. Tabi ki Yobo'nun durumu da oldukça önemli. Arka adalesinden sakatlanarak oyundan çıktı. Önümüzdeki haftanın Fenerbahçe açısından en önemli 2 problemi bu. İsteksizlik ise derbi maç olduğu için geçecektir. İnsan düşünmeden edemiyor tabi ki "Ya hırsı olmayan bir takım çıkarsa sahaya?".
Gelelim ikinci açıklamalara. Ortalığın biraz daha soğuduğu zaman dilimindeki açıklamalara. FIA başkanı (daha önceden 15 yıllık bir Ferrari geçmişi olan) Jean Todt, BBC'ye yaptığı açıklamada, ortada sağlam bir delilin olmadığını ve ceza vermek için önemli delillere ihtiyaç duyulduğunu belirtti. Kendisinin de, kamuoyundaki ''takım emri'' havasına yatkın olduğunu söyledi. Ayrıca bu kararın alındığı sırada, yarış komiserlerinden de yardım ve görüş alındığı açıklandı.
Kararın üçüncü aşaması biraz daha geleceğe yönelik. Genel kurul, Ferrari'ye ceza vermeden konuyu kapattıktan sonra, takım emri uygulamasının tekrar gözden geçirileceğini söyledi. Takım emirleri ve takım taktikleri arasındaki farka dikkat çekilip, bununla ilgili yeni bir taslak hazırlanması gerektiği söylendi. İşin başka boyutunda ise diğer takımlar var. Karardan sonra açıklama yapan Red Bull Racing patronu Chris Horner, takım emirlerindeki boşluğun yarışları belirsizliğe sürüklediğini ve kuralların daha açık olması gerektiğini söyledi. Kararın sadece maddi olmasının, bundan sonraki yarışlarda takım emirleri kullanımını engellemeyeceğini ifade etti. Force-India pilotu Sutil ise yeterince parası olanların takım emri uygulayabileceğini ve bu şekilde yarışlara devam edebileceğini açıkladı. Schumacher ve Webber ise mevcut kurallar çerçevesinde takım emirleri uygulamasının engellenemeyeceğini söylediler. Pek çok uluslararası medya organı ise karardan dolayı FIA'yı suçladı. Hatta Brezilya'da yayınlanan Globo Gazetesi güzel bir çalışmayla Ferrari aracının üstüne FIA amblemi koymuş.
Üç aşamada toplamaya çalıştığım olaylardan sonra diyebileceğim şu: FIA bu işleri bıraksın! Almanya GP'sinde skandal bir karara imza atılmıştır. Bu imzanın altında Ferrari vardır. Bu karar sonrası yapılan toplantıda ise daha büyük bir skandal yaşanmıştır. Bu rezilliğin yaşanmasına çok şaşırmıyorum. Bu sene başında yapılan kural değişiklikleri sonrasında biraz iyiye giden Formula 1, yarışlarda verilen cezalardan sonra tekrar düşüşe geçmeye meyletmiştir. Monaco'da Schumacher'e verilen abartı ceza, Valencia'da Hamilton'a ve Spa'da Vettel'e verilen komik pitten geçme cezaları gibi örneklerle bu senenin içine adeta edilmiştir. Artık güvenlik aracı bile geçilebilir hale gelmiştir. Cezalar caydırıcı olmadığı sürece -ki bu caydırıcılık küçük takımlara karşı işliyor- takımların hata yapmaları da önemsenmez.
Peki Almanya GP'si sonrası ne ceza verilmesi gerekirdi? 100.000 dolar yetmedi mi? Önce şu soruyu sormak gerek. Para cezası neden verildi? Ortada madem bir takım emri yok, neden para cezası kesildi? Para cezası kesildi, ortada bir kural ihlali var. Neden bu ihlali FIA açıkla(ya)madı? Ortada kanıt yokmuş, Massa'ya taktik verilmiş, takım emri kuralının zaten ucu açıkmış... Geçiniz bunları. Jean Todt akıl oyunları yapmaya çalışmasın. Bal gibi de ceza veremediler. Gelecek tepki sert olabilirdi. Bunu yapamadılar. Son yarışlarda bankaya 100.000 dolar yatıran takımlar istedikleri gibi takım emri uygulayabilir. Bunun yolu, bu sene için açıldı.
Bu yapılanın cezası, Ferrari'nin Almanya'da aldığı puanların silinmesi olabilirdi. Ferrari'nin geçmişte aynı hataları yaptığını ve buna meyilli bir takım olduğunu düşünürsek, son altı yarıştan da men edilmeleri çok haksız olmazdı. Formula 1'i tamamen paraya endekslemeye kalkanların, yarın öbür gün bu sporu daha alt kesime yaymaları imkansızlaşır. Monaco ve benzeri pistlerde, üst düzey seyirciler dışında kimseye hitap etmek istemiyorlarsa, o zaman iş değişir tabi. Ama benim bildiğim, Formula 1'in seyirci sayısının arttırılması ve her kitlenin yakalanması hedeflenmekte.
Takım emirleri konusu çok hassas. Bana göre kesinlikle yasak olmalı. Bu spor takım oyunu olarak görülüyorsa o zaman pilotlar şampiyonası niye var? Neden takım içinde pilotlar büyük rekabet halindeler? Formula 1 takım sporu olduğu kadar bireyseldir de. Orada farklı karakterler görürsünüz. İnsanlar BMW-Sauber'e değil, Montoya'ya; Bar Honda'ya değil Sato'ya; Renault'ya değil Villeneuve'e; Benetton'a değil Fisichella'ya hayran oldular. Bu hayranlık pilotların sürüş tarzına, yarışlar dışındaki hayatlarına, karakterlerine bağlıdır. Başka takımlara da geçseler onlar için problem olmaz. Yeter ki yarışsınlar. Hadi bunların hepsini bir kenara bırakalım, Almanya GP'sindeki seramonide Massa'nın yüz ifadesini gördünüz mü? Gördüyseniz, kimse bana takım emrinin mantığını anlatmaya çalışmasın. Eğer robotlar bir gün bu sporu icra ederse, o zaman takım emirlerini tartışabilirim.
Kadınlarda Zvonareva, Estonyalı rakibi Kanepi'yi iki set sonunda kolayca geçti ve adını yarı finale yazdırdı. Yarı finalde ise rakibi Wozniacki olacak. Cibulkova karşısında iki sette maçı kazanan Danimarkalı finale bir adım daha yaklaştı. Özellikle rüzgar yüzünden maçta epey zorlanan iki raket, ilk sette servisleri oyuna sokmakta zorlandılar. Ancak Wozniacki rakibinden daha iyi bir mücadele ortaya koydu. Zvonareva-Wozniacki yaklaşık bir ay önce Rogers Cup finalinde karşılaşmışlardı. Bu defa yarı finalde kozlarını paylaşacaklar.
Üzerine saatlerce konuşulacak ama pek yazılamayacak bir karşılaşma izledik. Sadece bir maç değildi tabii 2009 Avrupa Şampiyonası Finali'nin de rövanşıydı. En başta söylediğim gibi üzerine yazılacak pek bir söz yok. Şu söyle oldu bu böyle oynadı falan filan. Evet kenardan inanılmaz destek aldı Sırbıstan. Keselj ve Bjelica'nın şutları İspanya'yı abandone etti.
Buna karşın maç boyu kroki vaziyette bir boksör gibi sallandı İspanya. Ama düşmedi yere. Önce Garbajosa ile sonra Navarro ile direndiler. Rudy Fernandez ara ara pansuman yaptı yaralara. Maçın son çeyreği geldiğinde kendisini Dünya ve Avrupa Şampiyonu yapmış, acımasız sol kroşesi Navarro'yla neredeyse deviriyordu da rakibini. Navarro işi bitiremeyince son söz Sırbistan'a kaldı.
Maç boyu asistleri ile takımını çembere götüren Teodosic, son hücumu 24 saniye süresini izleyerek geçirdi. Ayakları yavaş Garbajosa ile baş başa kaldığında üzerine gideceğinden emindik çoğumuz. Aklımızdan geçenin aksi oldu. Sonuçta filmin yönetmeni Milos Teodosiç, böyle bitirmek istedi eserini. Üçlük atışlarda yedi denemede sadece bir kez isabet bulduğu gecenin sonunda, neredeyse yarı sahadan ateşledi şutunu ve alnının ortasından vurdu İspanya'yı.
Tam Oscar'lık bir performans izlettiler bizlere. Arjantin-Brezilya ardından Sırbistan-İspanya maçları biraz zorladı bünyemizi. Ama dert değil tek derdimiz bu olsun.
Kadınlarda Clijsters ve Williams rakiplerini geçerek yollarına devam ettiler. Williams, Schiavone karşısında ilk sette epey zorlanmış olsa da ikinci sette daha rahat bir oyun sergiledi. Gecenin ilerleyen saatlerinde oynanan maçta ise Clijsters, Avustralyalı rakibi Stosur'u üç setle geçmesini bildi. Williams ve Clijsters yarı finalde karşı karşıya gelecekler. Clijsters kortlara döndükten sonra ilk Grand Slam'ine yine burada katılmıştı ve dördüncü turda Williams'a elenmişti. Bu seneyse, bu ikili Miami Açık'ta karşılaşmış ve finalde Belçikalı raket gülen taraf olmuştu. Final yolunda zevkli bir mücadele olacak.
Maça dönecek olursak, sahaya çıkacak kadro açıklandığında karşımda anlaşılmaz bir 11 vardı. Tuncay'ın, Van Buyten ve Kompany karşısında yalnız kalacağını düşünmüştüm ki ilk yarıda ileride top tutamadığımız için istediğimiz oyunu oynayamadık. 15. dakikada Tuncay'ın arka direkteki ağlarla buluşmayan kafa vuruşu ilk yarıdaki tek net pozisyonumuzdu. 28 .dakikada Van Buyten'in golüyle geriye düşmemizle beraber üst üste atak yememizle bir şok yaşadık ama ilk devre sona ermesi imdadımıza yetişti. İkinci yarıda Semih'in oyuna girmesiyle beyaz bir sayfa açtık ve 3 dakika sonra İsmail'in ortasında Hamit ile golümüz geldi. Hamit'e bir parantez açmak istiyorum. Sakatlıktan yeni kurtulmasına rağmen her iki maçta da bizi kurtaran isim olmasının yanı sıra sahadaki en iyi futbolcuydu. Vincent Kompany'nin oyundan atılmasıyla olaylar hızlı gelişti. Semih'in golüyle öne geçmemizin hemen ardından Van Buyten'in ikinci golüyle eşitlik sağlandı. 10 kişi kalan rakip karşısında işimiz kolaylaştı. Sakatlıktan yeni kurtulan Sabri'nin oyundan çıkarılıp yerine Gökhan'ın doğru hamleydi ki oyuna hareket geldi ve skoru belirleyen gol de o kanatdan geldi.
Oyundaki olumsuzluklara rağmen heyecanlı ve zevkli bir maçtı. Yediğimiz 2 golde de Onur'un hatası olduğu bir gerçek ama uluslararası tecrübesi düşük olan bir kaleciyi de acımasızca eleştirmek de doğru olmaz. Bu konuda skorun lehinize olması Onur'un şansı diyebiliriz. 2'de 2 yapmak önemliydi zira önümüzdeki ay oynayacağımız 2 maç deplasmanda oynanacak. Özellikle genel kadro açısından Almanya karşısında ve daha sonraki maçlarda Hiddink döneminde hiç düşünülmeyen Mehmet Topal ile Volkan Şen ve Mevlüt Erdinç gibi oyuncuların değerlendirilmesinin doğru olacağını düşünüyorum. Son olarak umutsuzca bir istek olacağının farkındayım fakat son olarak uzun yıllardır süre gelen duran toplardaki organizasyon eksikliğimizi en kısa zamanda düzeltmemizi umuyorum.
Türkiye: 3 Belçika: 2
Kadro tercihinin skandal olmasından bahsetmeye gerek duymuyorum. Mantık şu; riske gerek yok, birbirlerini tanıyan oyuncularla şu dönemi atlatalım. Hayır, riske gerek var. Öyle olmasa neden Terim'in başını yedik? Hiddink'ten elbette sihirli bir dokunuş bekliyoruz. Şimdilik onu göremedik. Peki Belçika maçında sahaya çıkan kadro için denilecek bir şey var mı? Elbette. Orta sahayı ele geçireceğiz diye sahaya altı tane orta sahayla çıktık. Tuncay forvet görünümlü, Arda-Hamit kanatlarda ama sadece Arda oranın asıl oyuncusu. Emre-Selçuk İnan-Aurelio ise mucize yaratması beklenen orta üçlü. Aurelio'nun eskisinden uzak performansı, Selçuk'un Milli Takım'da tutukluluğunun devam etmesi, bütün yükün Emre'nin üzerine binmesine yol açtı. Böyle olunca da Emre'ye gelen top, Arda'ya uzandı ama ceza sahası içinde adam olmadığı için gol yollarında etkisiz kaldık. Üstüne de Van Buyten'in, Servet'e rağmen (ki Servet'e rağmen diyorsak adamın ne kadar güçlü olduğunu tahmin edebiliriz) kafayla attığı golle ilk yarıyı yenik kapadık.
Rakibin ilk yarıda hücum anlamında çok bir şey yaptığı yoktu. Fellaini ile geliştirilen ataklar, Dembele ve Gillet ile destekleniyordu. Ancak uçtaki Lukaku henüz alt seviyede olduğu için etkisiz kalıyordu. Tabi Hazard'ın olmaması büyük bir şanstı bizim için. İşin savunma yönünde çok eksiğimiz yoktu ama hücumda kısır kalıyorduk. İkinci yarıda Semih-Selçuk İnan değişikliği yapıldı. Gerçek bir forvetle başladık ikinci yarıya. Tuncay, onun yancısı durumuna geldi. Hamit-Arda içe kat etmeye başladılar ve onların oluşturdukları boşluktan bekler İsmail-Sabri (sonra Gökhan) bindirdiler. Tek bir oyuncu değişikliği ve oyun planının değişmesi bir anda hücumdaki etkinliğimizi arttırdı. İlk yarıda iki, bazen üç kişiyle hücum ediyorduk. İkinci yarıda ise bir anda beş-altı oyuncumuz ataklara katıldı. Böyle olunca Belçika savunması da dengesiz yakalandı. Bu dengesizliğe Kompany'nin atılması eklenince önce beraberliği sağladık, ardından öne geçtik.
Ama işi bu kadar kolay bitirmek bize yakışmazdı. Her zaman bir aksiyon, her zaman bir heyecan fırtınası yaratmak zorundaydık. Son günlerin başarılı kalecisi Onur, kamikaze pilotu gibi kalesinden çıkıp topa tek yumrukla uzanmak istedi. Ancak bunu beceremeyince Van Buyten ikinci golü attı. Savunma oyuncusunun ikinci golü atması ve ikinci golün özelliği itibariyle, akıllara Türkiye-Makedonya maçında üç gol atan Alpay gelmiştir herhalde. Ancak ne biz Makedonya'ydık ne de Belçika bizim seviyemizdeydi. İşin peşini bırakmadan, büyük bir sabırla üçüncü golü aradık ve Arda'nın şansla karışık golü geldi. Üçüncü golden sonra kontrolü vermedik ve sahadan galibiyetle ayrıldık. Hazard'ın son dakikada beş kişiyi çalımlayıp şut çekmesi ise ikinci maç için bize bir uyarı niteliğindeydi.
Almanya maçı öncesi istediğimizi aldık. Kaybımız yok. Ancak oyuncu olarak kaybettiğimiz çok fazla adam var. Nuri Şahin bunların başında geliyor. İlk 18'de bile yer bulamayıp tribüne yollanmış. Selçuk İnan'ın yerine ilk 11'de oynasa çok mu kötü olacaktı, o da hocanın sorunu. Volkan Şen-Necip-formunu yakalarsa Fatih Tekke-Mehmet Topal-Toraman gibi oyunculara Milli Takım yolu kapanmamalı. Nuri Şahin gibi bir yetenek oynatılmalı. Yoksa gurbetçi oyuncuların hiçbiri kalkıp da bu takımda oynamaz. Sonra da boşu boşuna adamları ''vatan haini'' diye yargılarız. Hatta bunu diyenler ''hayin'' şeklinde yazarlar ki, o da nasıl bir ironidir öyle?!
Wozniacki-Cibulkova
Kanepi-Zvonareva
Schiavone-Williams
Stosur-Clijsters
Erkeklerde, Fransız çekişmesini Monfils kazandı. Rakibi ise, Mardy Fish'i rahat geçen Djokovic olacak. Soderling ise, ilk setini kaybettiği maçı kazandı ve Federer'in rakibi oldu. 2009 Roland Garros finalinden sonra ikinci kez karşılaşacaklar. Güzel bir maç bizleri bekliyor olacak.
Birazdan okuyacağınız yazı çoğunuzun zaten bildiği yada tahmin ettiği şeyler. Fakat bu röportajı yaparken öyle şeyler öğrendim ki, Adnan Aybaba'nın Serhat Ulueren'e, Cihat Oskay'ın anlattıkları sonrası söylediği o unutulmaz cümleyi sarf etmek zorunda kaldım.
"Vay anam vay neler dönmüş Serhat ya"
Röportajı yaptığımız ünlü olmayan bir futbolcu. Hani kimsenin izlemediği, sadece o semtte oturanların tuttuğu 2. lig takımlarında oynuyor. Daha yeni bir takım ile anlaştığı için ismini vermek istemiyorum. Diğer isimleri vermeme sebebim, bu açık sözlü ağabeyimizin başını belaya sokmamak.
Önce genel bir sohbet ettik. Beşiktaş'ın düşüşe geçeceğini, Fenerbahçe'nin çıkış yakalayacağını, Galatasaray'ın son transferleri sonrası ivme yakalayacağını söyledi. Bursa'nın transferlerini de çok beğenmiş. "Hangi kadroda oynamak isterdin?" diye sorduğumda Beşiktaş dedi.
Beşiktaş'ı seçmenin nedeni transferler mi?
-Evet. Sonuçta Quaresma ve Guti gibi adamlarla oynayacaksın. Onlara pas vermek falan her futbolcunun hayalidir.
Peki, Q7 topu laubali bir şekilde kaptırdı, kızmaz mısın?
-Olur mu yahu? O kaptırsın, ben onun için koşarım önemli değil.
Biraz güldük bu arada. Alex'i insanların nasıl eleştirildiğine şaştığını söyledi.
Sence Alex eleştirilmemeli mi?
-Bir sezonda 15 gol 15 asist yapan adamı nasıl eleştireceksin ki? Tempomuzu yavaşlatıyor dersen bir tek onu anlarım işte..
Daha sonra kendi futbol hayatını sordum. Nasıl başladığını vesaire. Asıl anlatılması gerekenler bu noktadan sonra başladı;
Peki ikinci ligde oynamak nasıl bir his? Zorlukları neler?
-Kimsenin ilgilenmediği bir lig. Çok iyi olursan bir şekilde Bank Asya'ya transfer olabiliyorsun. Mesela beni zamanında Yılmaz Vural Antalyaspor'a istemişti ama başkan çok fazla bonservis isteyince gidemedim.
Ne kadar istedi ki?
-2001'in parasıyla 100 milyar bonservis istemişti. O zamanlar çok iyi oynuyordum. Tabi istenen bonservis yüksek olunca kulüpte kaldım bende.
Önünü tıkamışlar ama bence. Sonuçta kulüp para kazanmalı ama, bununda bir üst limiti olmalı.
-Şimdi oyuncuyu yetiştirince yüksek bir fiyat istemek hakkın. Ama o kadarda yüksek olmamalı tabi ki. Bank Asya'da oynayan takımların bütçesi ne ki, bize o kadar bonservis ödesinler? Tabi ki zengin takımlar var, süper ligden transferler yapabiliyorlar ama genelde kulüplerin çok büyük borçları var. Para harcayamıyorlar. Bu sene bir kaç takım çok deli para harcadı gerçi.
Ama Süper lige çıkan takımlarda bütün oyuncularını yolluyor. Mesela bu sene Konyaspor 22 oyuncu yolladı takımdan.
-Yollar tabi. Süper lig ile Bank Asya arasında uçurum gibi bir fark var. Adam orada Quaresma ile mücadele edecek. Bizim oyuncuların alt yapısı ne ki o oyuncuları durdursun. Sürekli transfer olan bir grup var süper ligde, düşen takımlardan yeni çıkan takımlara. En fazla onlar gibi olursun işte. Yada çok çok çok iyiysen bir Anadolu takımında kalırsın. Büyük kulüpte oynaman çok zor. Oynayabilecek yeteneğin varsa zaten 15-16 yaşlarında alıyorlar seni. Bir yerde okudum, hayret ettim. Şimdi bir Türk genci ve Lampard aynı yaşta iken 15 yaş milli takımında karşılıklı maç yaptı diyelim. Lampard profesyonel oluncaya kadar 250 maç yapıyor. O çocuk profesyonel oluncaya kadar 50 maç yapmıştır anca. Nasıl bu adamlarla yarışacaksın ki?
Alt yapı çok önemli tabi. Anlattıklarına göre çok zor bir oyuncunun 2. ligden Bank Asya'ya transfer olması yada süper lige gitmesi.
-Süper lig zaten hayalde, çok çok iyi bir menajerin olursa anca transfer olursun Bank Asya'ya.
İş menajer de bitiyor yani?
-Evet. Mesela Ankara'da bir menajerin neredeyse her kulüpte bir adamı var. Oyuncularını sezon öncesi kamplar başlamadan bir cafede topluyor. Telefonla hocaları arıyor, oyunculara "sen bu kulübe, sen bu kulübe gideceksin" diyerek yolluyor. Alacağı paraları bile o belirliyor. Tabi oyuncunun alacağı paranın %10'u cebine gidiyor. Diğer menajerlerde farklı değil. Diyelim ki bir anlaşma yapacak oyuncu. Menajer soruyor "oğlum ne kadar istiyorsun?" diye, çocuk 30 diyor. Menajer bunu başkana "ağabey gelecekmiş ama, 50 milyar para istiyor" şeklinde lanse ediyor. Arada kalan 20 milyarı kendi cebine indiriyor.
Bundan oyuncunun haberi olmuyor mu?
-Anlaşma imzalanana kadar öğrenemiyor tabi ki. Anlaşmadan sonra öğreniyor ama seneye takımdan gidersem kulüp bulamam korkusundan ses çıkartamıyor.
Peki bu adamların yaptıkları futbolcular tarafından bilinmiyor mu? Neden bu adamlarla çalışıyorlar?
-Biliniyor ama ne yapsın ki topçular? Şimdi ben mesela Çorumspor ile antrenmanlara çıktım. Bir iki maç yaptık, hani fenada oynamadım. X hocaya gittim dedim ki, "hocam bak beni istemiyorsan söyle, transfer dönemi devam ediyor, kendime kulüp bulayım". Adam "olur mu oğlum, sen bu takımda banko oynayacaksın, başkan gelsin anlaşın" dedi. Bir hafta falan sonra oturduk fiyat konusunda falan anlaştık imzalayacağız işte. Bütün yönetim gelmiş, hazırlık maçı yapacağız izleyecekler sonra imzalar atılacak. 1-0 kaybettik maçı ama iyi top oynadım yani. Neyse maçtan sonra beni istemediğini söyledi hoca. Hani kendide gelip söylemedi. Malzemeciyi yollamış. Kavga falan ettik orada, neyse bende son gün bir takımla anlaştım işte.
Bunu yapan hocalarda var yani?
-Olmaz mı? Transfer ücretlerinden para alanda var.
Nasıl yani?
-Şimdi topçu bunun eski oyuncusu. Adam telefon açıyor, diyor ki "seni bu yeni takıma alırım ama transfer ücretinden bana komisyon vereceksin". Zaten hocalar çok iyi para kazanıyor. 5 milyar maaş + 40 milyar falan imzalama parası.
Tabi onuda 11 de oynatıyor.
-Evet. Sonra oraya kadar emekleriyle gelmiş adamlar yedek falan bekliyor. Zaten amatör küme 25+ adamlarla dolu. Askerden kaçmak isteyenler falan oynuyor oralarda. Para yok yani, ama sende oynayamadığın için kalkıp orada en azından antrenmansız olmayayım diye oynuyorsun mecburen.
2. lig öyleyse amatör kümeyi düşünmek bile istemiyorum.
-Aslında asıl tezgahlar oralarda dönüyor ama işte.
Peki bu teşvik falan dönüyor mu? Biliyor musun yani?
-Olmaz mı ya. Bak son 10 hafta bütün takımları incelesinler neler bulurlar bir bilsen. Şampiyon olacak takım, garantilemiş takıma diyor ki,
Bir dakika nasıl oluyor bu görüşmeler?
-Şimdi teşvik verecek takımın kaptanı, teşvik verecekleri takımdan bir oyuncu tanıyorsa onu arıyor. Yada bütün takıma soruyolar "x takımdan birini tanıyan var mı?" diye. Tanıyan çıkarsa telefonla aranıyor "aslanım yenerseniz size bu kadar para" diyor.
Dağıtım nasıl oluyor peki?
-Bu irtibata geçirilen oyuncuya kalmış o. Ya gidiyor hocasına söylüyor, hocam böyle böyle işte diye para hocada dahil herkese pay ediliyor yada 5 arkadaşına anlatıyor durumu para onların arasında dağıtılıyor.
Peki sen hiç aldın mı teşvik?
-Aldım. Sonuçta biz düşme potasından uzağız, o sene x takımla şimdi süper lig ekiplerinden y takım şampiyonluk mücadelesi veriyorlar. x takımın bizimle maçı var. Y takımdan bir yönetici kaptan olduğum için beni aradı. "Bak aslanım, yenerseniz bu kadar, berabere kalırsanız bu kadar para veririz" dedi.
Yani bunun birde tarifeleri var?
-Tabi canım. Neyse hocaya anlattım durumu. Tamam de dedi. Çocuklarla konuştuk falan onlarda kabul etti, berabere kaldık işte o maç. Zaten yenmeye gitmişiz oraya, birde üstüne para aldık işte.
Enteresan gerçekten. Kabul etmeyen oyuncular oluyor mu?
-Şike olsa kimse kabul etmez. Topçu düşme potasından uzaksa bile ezdirmez kendisini. Ama yaşadığımız zorluklar ortada. Alıyorlar yani.
Peki şike olayları dönüyor mu?
-İnan bilmiyorum. En azından oynadığım takımlarda hiç duymadım. Zaten şikeyi ya hakem, ya kaleci yapar. Sana hiç gelmezler bile. Ama zamanında bir arkadaşım anlatmıştı. Öz x spor diye bir takımın başkanı bir mafya babası. Diyor ki oyunculara "bu maçı siz alın, diğer maçı bana bırakın". Sonra bu adamlar Bank Asya'ya çıktı o sene bu şekilde.
Hakemler de mi yapıyor?
-Futbolculardan daha fazla. Duyuyoruz anlatıyorlar maçlarda. Zaten saha içerisinde belli ediyor hakemler kendilerini. Şimdi bizim maçlara çıkan hakemler henüz acemi olduğundan çok belli ediyorlar. Fakat biraz usta hakem yaparsa, kimse anlayamaz işte onu. Diyorum ya, son 10 maçı incelesinler her sene, neler çıkar neler...
Peki hakemlere nasıl davranıyorsunuz bu durumda?
-Nasıl davranacaksın ki? Adam zaten seni biçmeye gelmiş oraya, ağzını açtığın an yersin kartı gidersin. Yine bağırıp çağırıyorsun ama bayan hakem olunca yapamıyorsun tabi.
Bayan hakemlerde mi şike yapıyor?
-Yok, onu bilmiyorum. Ama genel olarak bayan hakemlere karşı yine centilmen bir şekilde davranıyorsun. Yani erkek hakemlere bağırıp çağırırsın bayrak kaldırdığında falan ama bayan olunca "yaktın beni ablam ya" şeklinde konuşuyorsun.
Bayanlara saygı önemli tabi. Peki doping olayları nasıl oluyor? Kontrol için oyuncular ilk yarı izlenip, bu çok koştu bunu mu alalım diyorlar?
-Hayır. Kura çekiliyor işte devre arasında. Kim çıkarsa. Aslında senin dediğin gibi de yapılıyor olabilir. Sonuçta noter huzurunda falan değil kura çekimi. Doping yapmadım hiç. Doping yapan oyuncuda tanımadım. Ama öyle şeyler yaşıyoruz ki, olmuyor diyemem hiçbiri için.
Mesela ne gibi zorluklar yaşıyorsunuz?
-Soyunma odasında dayak yediğimi biliyorum ben devre arasında. Tam koridordan içeri giderken ışıkları söndürüyorlar sonra dayak faslı başlıyor. Ondan sonra ikinci yarı top oyna oynayabilirsen.
Hakemler müdahale etmiyor mu?
-Etmiyor. Polis bile etmiyor. Ya ben Karabükspor'a karşı bir maça çıktım Karabük'te, tünelde polis yoktu. Kapılarda puşili adamlar bekliyor, böyle ters ters bakıyorlar falan.
Tehdit ettiler mi?
Yok orada sadece dayak yedik işte. Ama tehdit edenlerde oluyor. Devre arasında soyunma odasını basıyorlar, tehdit ediyorlar. Alıştık artık gerçi.
Polis nasıl müdahale etmiyor bu duruma peki?
-Olay zaten organize. Şimdi o şehrin emniyet amiri o takımı mı tutar yoksa bizim takımı mı? Polisi az gönderiyor maça, tünellerde beklemeyin diyorlar. Polis fiilen bir şey yapmıyor tabi ama önlemleri az alıyorlar.
Peki polis sayısı az ise maça gönderilecek?
-Ya ben nerelerde top oynadım, taraftardan fazla polis oluyor maçlarda. Şimdi sana hayal gibi geliyor ama soyunma odasına kezzap dökenler var.
Nasıl yani? Üstünüze mi döktüler?
-Yok yere döküyorlar, rahat hazırlanma maça diye. Kezzapın kokusu çok kötü. Bide yakıyor. Mecburen tünelde giyiniyorsun falan. Konsantre olamıyorsun maça. Bunlar hiçbir şey ya.
Peki sizde yaptınız mı hiç?
-Kezzap olayını diyorsan hayır. Ama bizde dövdük yani rakip oyuncuları. Mecbursun maçı kazanmaya, adamlar senden iyi oynuyor. Ne yapabilirsin ki? Evine ekmek götürmen gerekiyor, yenilirsen küme düşeceksin, seneye takım bulamayabilirsin, basıyorsun tokatı işte. Ama bizim statta kavga gürültü falan çok nadir olur.
Konuşmamız sona ererken sordum; "abi vereyim mi isimleri?" diye. "Ver ver, mutlaka ver herkes duysun" dedi. Ama yukarıda belirttiğim gibi ben vermek istemiyorum bu kişilerin isimlerini. İşte böyle. Biz Türk futbolu ilerliyor sanırken, alt liglerde dönen işlerin bazıları bu. Aslında anlatacak çok fazla şeyi vardı fakat Türkiye-Fransa basketbol maçı başladı o sırada. Maçı izlemeye daldık bizde. Ondan sonra röportaj falan unutuldu tabi ki. Çok uzun sürmeden 2. bir itiraf serisi alacağım bu ağabeyimizden. Tabi daha derin işleri anlatmasını umarak.
"Futbol bir ölüm kalım meselesi değildir. Ondan çok daha önemlidir."
Tanıyanlar zaten iyi bilir Liverpool efsanesini yaratan Bill Shankly'nin bu tarihi sözlerini. Bir anlamda futbolun asla sadece futbol olamayacağı tartışmasını başlatan kıvılcım diyebiliriz bu sözler için. Simon Kuper'e göre de futbol sadece bir oyundan çok daha fazlasıydı, kimilerine göre ise bir oyundan öte değildi. Daha saftı yani. Bazıları bir din yerine koydu onu, hatta yüceliğini elle gol atarak pekiştiren bir tanrı bile ortaya çıktı!
Sevenlerinin tüm hayatlarını kaplayacak kadar geniş olabilir mi peki futbol? Hayatın ta kendisi olabilecek kadar? Aslına bakılırsa kimileri için olabilir. Evet, gayet olabilir. Sevmediği bir işi olan ve ağır şartlarda çalışan birini düşünün. Ya da işi olmayan birini. Hayatta pek bir becerisi olmayan, arkadaş çevresi kısıtlı, aşk hayatı yalandan ibaret, eğitimi zayıf olan bir adamı aklınıza getirin. Kendisinden yukardakiler tarafından her gün hor görülen, bir şekilde ezilen birini hayal edin. Kısacası sosyal hayatında sürekli gol yiyen, "bu toplumda ben de varım" diyemeyen birini canlandırın kafanızda. Böyle olsaydınız illaki tutunacak bir dal aramaz mıydınız? Tek başına güçsüz, ama sadece bir şemsiye altında toplandığında kimlik sahibi olabilecek birçok hayalperestten biri olmak istemez miydiniz? Peki, haftanın 6 günü biriktirdiğiniz stresi ve belki de nefreti, o 90 dakika boyunca, hatta öncesinde ve sonrasında, kusacak bir platformda bulunmak istemez miydiniz?
Bu taraftar için söylemiştir Shankly o sözleri. Var olma mücadelesi veren bir takımı canlandırarak, taraftarına da bir anlamda bu dünyada var olduklarını hissettirebilmiştir. Çünkü hayatta tutunacak belki de tek dalı Liverpool'dur o taraftarın; ve o dakikadan sonra Liverpool kazanamıyorsa, o da kazanamıyor demektir.
Hayatta karnını doyurabilmekten başka yapacak birçok şeyi olan birini düşünelim şimdi de. Sosyal bir çevresi olan, sevdiği işi yapmasının haricinde futbolla ilgilenen, yüzmeye giden, golf oynayan, veya sinemayı bilen, sanatla uğraşan bir insanı... Bu kişinin hayatında futbol olmasa da değişen çok şey olmaz. Anca hayatından bir renk eksilir o kadar. O boşluğu dolduracak başka bir uğraş bulur elbet. İşte böyle biri için futbol sadece futboldur. Bir oyundan öteye de gidemez.
Postu bir alıntıyla başlattım, alıntıyla bitireyim. Sözler, Eduardo Galeano'nun Gölgede ve Güneşte Futbol adlı müthiş kitabından. Anlatmaya çalıştığım ilk taraftar profilini bir paragrafta çok güzel özetleyivermiş:
"Fanatik", stadyuma kulübünün bayrağına sarılı olarak gelir, yüzü aşık olduğu renklere boyalıdır. Vurucu, kırıcı ve gürültü yapıcı araçlarla yüklüdür hep. Daha yolda gelirken bile gürültü ve hır gür çıkarır. Hiçbir zaman yalnız değildir. Kızgınların safına geçer, o tehlikeli kırkayağa katılır; aşağılananlar bir anda aşağılayanlara, korkaklar da korku salanlar haline gelirler. Pazar gününün aşırı yetkinliği, haftanın öbür günlerinin itaat dolu yaşantılarını, isteksiz aşk hayatını, sevilmeyen ya da hiç olmayan iş hayatını unutturur. Bir tek gün serbest kalan fanatiğin, o tek günde acısını çıkaracağı pek çok şey vardır.
Gelelim asıl büyük sürprize. Louis Armstrong Stadı'nda, Andy Murray turnuvaya veda etti. İsviçreli Stansilas Wawrinka karşısında oldukça zorlanan Britanyalı, maçı 3-1 kaybetti. İlk seti tie-break sonunda 7-6 kazanmasına rağmen ikinci sette 7-6 yenildi. Sonraki iki sette çok kötü bir performans sergileyen Murray, 6-3'lük iki setle elenmiş oldu. Özellikle servislerde büyük sorunlar yaşayan Murray, rakibinin etkili servislerine ve file önü oyunlarına karşı koyamadı. İkinci sette, baldırında ufak bir sorun yaşamasına rağmen Wawrinka maçı bırakmadı. Böylece 2008 Amerika Açık'ta dördüncü turda elendiği Murray'den intikamını iki sene sonra almış oldu. Murray de 2008 Roland Garros'tan beri ilk kez üçüncü turda elenmiş oldu. Grand Slam kazanamama huyu devam ediyor. Wawrinka dördüncü turda, Almagro'yu geçen Querrey ile oynayacak.
Kadınlarda ise çeyrek finalistlerin bazıları belli oldu. Ana Ivanovic'i iki setle geçen Clijsters çeyrek finalde, Dementieva'yı çok zor bir maç sonucu yenen Stosur ile oynayacak. Venus Williams ise ilk setinde zorlandığı maçta Peer'i geçti. Rakibi ise İtalyan Schiavone olacak. Wozniacki-Sharapova galibi, Kuznetsova-Cibulkova galibiyle; Petkovic-Zvonareva galibi, Kanepi-Wickmayer galibiyle çeyrek finalde karşılaşacaklar.
Bir Galatasaraylı olarak Alex'e duyduğum saygı genelde küfür yememe neden olsa da her türlü ortamda savunmaktan da geri durmuyorum. Futbol ulemalarının dediği gibi ''Güntekin eğer koşmayacaksak biz de oynarız.'' olayı bana çok uzak. Alex'in koşanı, Barış Özbek'in futbol oynayanı tarzı bir kalıp benim gözümde.
Alex altıncı sezonuna başladı Fenerbahçe'de. Bu altı sezon Şampiyonlar Ligi'nde çeyrek final, 2 son dakikada kaybedilen lig şampiyonluğu, bir de lig şampiyonluğu kazandırdı. Bu sene büyük ihtimalle son sezonu olucak, hatta devre arasında bile ayrılabileceği konuşuluyor. Alex, Lincoln, Elano gibi futbolcular yerin dibine sokulurken herkesin hem fikir olduğu konular Ayhan Galatasaray için değişilmez, Mehmet Topuz Alex pozisyonun da daha faydalı olur hem de savunma yapmayı biliyor gibi bana göre saçmalıklar. Bu tip oyuncuları kaybettikçe yerlerine futbol topuna nefretle yaklaşan oyuncular takımlarımızda çoğalmaya başladı.
Futboun bir oyun olduğunu, hatta çok eğlenceli bir oyun olduğunu hatırlatan isimlerden gerçekten azaldı. Biz bir de elimizdeki futbol değerlerini kaybediyoruz. Adnan Polat, Keita Galatasaray'a yakışmıyor diyebiliyor ama geçen sezon Barış'ın attığı tekmeye rağmen takımda tutulmasına ses çıkarmıyor. Alex takımı eksik bıraktığı için bazı maçlarda yedek oturabilir şeklinde açıklama üzerine Alex'ten daha az koşan Özer Hurmacı oynayabiliyor. Büyük ihtimalle gelip Trabzon maçında en çok koşan Fenerbaçeli oyuncu Özer bilmeden sallama diyeceksiniz ama, boş koşan bir insan yerine az koşan ama verimli koşan bir oyuncu tercih etmiyorsanız o sizin bileceğiniz bir iş.
Eskiden oyuncu tanımlarken, çok ince bilekleri var, iyi frikik kullanıyor ya da çok güzel ara pası atıyor şeklinde tanımlanırdı. Yeni trend iyi basıyor, çok koşuyor oldu. Kusura bakmayın ama takımımda bir sürü Barış Özbek, Selçuk Şahin görmektense Alex, Lincoln gibi oyuncularla oynayıp gerekirse maç kaybetmeyi tercih ederim. 2008-2009 sezonunda Skibbe ile çıkılan her maç bir eğlenceydi. Bülent Korkmaz sonrası seyrettiğim maçlardan 5 sene sonra aklımda kalacak bir maç hatırlamıyorum.
Belki de 3 İstanbul takımı bu sezon son 5 yılın en iyi 10 numaraları ile oynayacak. Alex, Guti, Misimovic seyir zevki yüksek kaliteli maçlar seyrettirecekler bize. Ama kaybedilen ilk maç sonrası başlayacak yorumlar gene aynı kalıcak. Dünya üzerinde kalmadı böyle futbolcu, zaten bir Türk takımları bu sistemi kullanıyor, bak Barcelona'ya herkes koşuyor, baktığımız zaman bir Xavi Iniesta değil.
Alex'e saygım biraz da bu yüzden kaynaklanıyor. Bu kadar saçma yorumların yapıldığı bir ülkede 6 sene kalabildi. Sadece işini yaparak, etrafı umursamadan işini çok iyi yaparak geçirdi bu altı seneyi.
Alex koşmuyor, Lincoln terbiyesiz, Delgado çıt kırıldım diyen arkadaşlara nice Barış Özbekler Selçuk Şahinler diliyorum.