Büyük bir Lakers hayranı Lionel Messi'ye hediye edilen forma. Yakışır.
Fakat keşke daha düşünceli davransaydı hediyeyi getiren Lakers tarafı. Zira forma Messi'nin boyu kadar. Öneri; kids reyonundan, 167cm. Neyse seneye-de-giyer.
Bu da veriliş anının videosu, Barça TV'den. http://www.youtube.com/watch?v=-_vZC1-AQU0
Beşiktaş: 1 CSKA Sofya: 0
Maçı ikiye ayırabiliriz. İlk 1 saatte Beşiktaş geçen seneki gibiydi. Ceza sahası ön çizgisine gelip bir şey yapamayan bir takım görüntüsündeydi. Son yarım saatte ise verkaçlarla, sağlı sollu ortalarla rakibi şaşırtan ve zorlayan bir takım vardı. Fenerbahçe maçı öncesinde Beşiktaş'ın sorunu da bu olacak. Ya geçen seneki gibi kilitlenecek ya da kilidi açacak oyuncularıyla birlikte modern futbol oynayacak. CSKA, Beşiktaş'ın rakibi değildi. Bu yüzden, bu maçı ölçü olarak kabul etmek zor. Asıl ölçü, pazar gününe.
Sibel Özkan: Son yıllarda Nurcan Taylan'ın arkasında kalmış ama onun kadar başarılı olduğu tartışılmaz bir haltercimiz. 48 kg'da mücadele edecek. Dünya ve olimpiyat ikinciliği mevcut. 2009 yılında, silkmede kaldırdığı 117 kg ile Dünya Şampiyonaları'nda altın madalya kazanan ilk Türk kadın halterci oldu. Son Avrupa Şampiyonası'nda 53 kg'da yarıştı ve dördüncü oldu.
Aylin Daşdelen: 2002'de Antalya'da düzenlenen şampiyonada madalyaları silip süpürmüştü. 28 yaşındaki halterci artık kariyerinin son günlerini yaşıyor. Son Avrupa Şampiyonası'nda, silkmede 120 kg kaldırıp Avrupa rekoru kırmıştı. Üç altın madalya ile dönen Aylin, burada da iddialı isimler arasında.
Ayşegül Çoban: 53 kg'da B serisinde mücadele edecek olan Ayşegül henüz 18 yaşında. 2009'da İsveç'te düzenlenen Gençler Şampiyonası'nda üç altın madalya birden kazanmıştı. Burası, kendisi için önemli bir tecrübe olacak.
Bediha Tunadağı: Geçtiğimiz Avrupa Şampiyonası'nda da B serisinde mücadele etmişti. 58 kg'da yarışacak. 25 yaşında. Madalyadan çok, derece için yarışacaktır.
Sibel Şimşek: 2004'teki skandaldan sonra kendisini toparladı. Üst üste iki kez Avrupa şampiyonu oldu. Son şampiyonada iki altın, bir gümüş madalya kazanmıştı. 63 kg'da mücadele edecek. Madalya umutlarımızdan.
Ümmühan Acar: 24 yaşındaki sporcu, kariyerinde hiç altın madalya kazanamadı. Son Avrupa Şampiyonası'nda silkmede kaldırdığı 117 kg ile bronz madalya kazanmıştı. Güçlü rakiplere karşı işi zor olacak.
Erol Bilgin: 62 kilodaki iki sporcumuzdan biri. 2009'daki Avrupa Şampiyonası'nda müthiş bir performans gösterdi ve üç altın kazandı. 2010'daki Avrupa Şampiyonası'nda ise iki altın, bir gümüş kazandı. Artık bu başarılarını Dünya şampiyonluğu ile taçlandırması gerekir.
Bünyamin Sezer: 2009'daki Avrupa Gençler Şampiyonası'nda bir altın ve bir gümüş madalya kazanmıştı. 2010'daki Avrupa Şampiyonası'nda ise kötü bir performans sergilemiş ve koparmada kazandığı bir gümüş ile yetinmek zorunda kalmıştı. 62 kg'da Erol'la birlikte mücadele edecek.
Mete Binay: 2006'daki Dünya Şampiyonası'nda gümüş, 2007'deki Dünya Şampiyonası'nda bronz madalya kazanan ancak toplamda sıralamaya girmeyi başaramayan sporcumuz. Bu seneki Avrupa Şampiyonası'nda koparmada gümüş, silkmede bronz madalya kazandı. İddialı isimlerden. 69 kg'da mücadele edecek.
Ekrem Celil: Çok uzun zamandır ortalarda görünmeyen haltercimiz. 2001 ve 2003 yıllarında Avrupa şampiyonlukları yaşamış biri. Açıkçası burada ne yapacağını en çok merak ettiğim isim. 2007'de yanılmıyorsam dereceye girememişti. 30 yaşında ve son turnuvası olacak. 69 kg'daki bir başka sporcumuz.
Semih Yağcı: 77 kg'da mücadele edecek. Son Avrupa Şampiyonası kendisi için çok kötü geçti. Toplamda yedinci olabilmişti. Şansı fazla değil ama iyi bir derece alacaktır.
İzzet İnce: 85 kg'daki sporcularımızdan. 2007'deki Avrupa Şampiyonası'nda bir altın ve iki gümüş almış, 2008'deki şampiyonada bir bronz ile yetinmek zorunda kalmıştı. 2010'daki Avrupa Şampiyonası'da ise sadece koparmada bir gümüş kazandı. Kariyerinin sonlarında bir madalya daha kazanmak isteyecektir.
Resul Elvan: 94 kg'da D serisinde mücadele edecek. 21 yaşında. Madalya umudu yok ama iyi bir derece almak isteyecektir.
Filenin Sultanları 2011 Dünya Grand Prix'sinde mücadele etme hakkı kazanabilmek için 17-22 Eylül tarihleri arasında, İtalya'nın Cagliari kendinde yapılacak Avrupa Elemelerinde mücadele edecek. Milli takım ilk maçını yarın 18.30'da (17 Eylül) Almanya ile yaptıktan sonra sırasıyla İtalya, Bulgaristan, Rusya ve Hollanda'yla mücadele ederek Dünya Grand Prix'sine vize almaya çalışacak. Maçların tamamı D-Smart'ta yayın yapan SportsTv'den naklen yayınlanacak, program şu şekilde;
18 Eylül Türkiye-İtalya 21:00
19 Eylül Türkiye-Bulgaristan 18:30
21 Eylül Türkiye-Rusya 16:00
22 Eylül Türkiye-Hollanda 16:00
Nesliha'ıyla, Naz'ıyla, Bahar'ıyla, Neriman'ıyla sultanlarımızın Dünya Grand Prix'sine kalacaklarına yürekten inanıyor ve desteğimizi sonuna kadar veriyoruz. Yolunuz açık olsun.
Pazar günü saat 20:00'da Şükrü Saraçoğlu Stadı'nda oynanacak olan Fenerbahçe - Beşiktaş derbisine iki adet Türk Telekom Tribünü bileti veriyoruz. Sorulacak soruya doğru cevap veren ilk iki kişi biletlerin sahibi olacak.
Soru: Hem Beşiktaş'ta, hem de Fenerbahçe'de oynamış 5 adet futbolcunun adını yazınız.
Cevapları, yorum olarak, iletişim bilgilerinizi yazmadan gönderiniz.
Biletleri mustafa özdemir ve ömer ocak kazanmıştır. Kendilerini tebrik ediyor ve iletişim bilgilerini rica ediyoruz.
Blogda olimpiyat başlıklı yazıların olmaması, fena halde canımı sıkan bir mesele. Zannedersem, günlük sportif faaliyetlerden fırsat bulup da olimpik yazılar yazamıyoruz. Olimpiyatlar, büyük siyasi ve toplumsal olayların yansımasıdır aslında. Barış, dostluk, kardeşlik gibi kavramlarla süslenmiştir. Gerçek hayatta yaşanan zalimliğe, haksızlığa, aşırılığa karşı güzel bir duruştur. Ülkemizde hiç eksik olmayan ancak bu aralar daha da keskinleşen siyasi kutuplaşmayla beraber daha önceden yazmış olduğum bir yazı aklıma geldi. Onu burada paylaşmak istedim. İşte o yazı:
Dünyadaki en büyük kötülüklerden biridir faşizm. Faşizmin doğurabileceği tek şey nefrettir. Bu nefretle beslenen nesiller ise hiçbir zaman dünya için bir şey yapmazlar. Kendisi gibi olmayanı yok etmekle uğraşmaktan, asıl güzellikleri göremez olurlar. Ancak faşizmin olmadığı yıllarda, henüz bu kavramın estirdiği terörü yaşamamışken, dünya başka bir utançla dönmekteydi. Kölelik kavramı artık bambaşka bir boyuta geçmişti. Antik çağlardaki kölelik ekonomik ve sosyo-kültürel birikimlerle alakalıyken, yakın çağda yaşanan köleliğin boyutu değişmiş ve ekonomik birikimle birlikte renksel duruma göre belirlenmiştir. Siyah derililerin, beyaz derililere hizmet etmesi gerektiği ortaya çıkmış ve Afrika'dan getirilen milyonlarca siyahi köle ezilmiştir. Ardından adamın birinin ''hayali'' gerçekleşmiş ve siyahi insanlar da normal insan muamelesi görmeye başlamıştır. Ancak siyahların, beyazlarla eşit olmasının sindirilmesi öyle kolay olmamıştır. İşte şimdi anlatacağım hikaye bu zor zamanları hatırlatan türden. Sporun zirvesindeki bir olaydan bahsetmek istiyorum.
Gustave Gilbert: Bütün bu kötülükler, bunların sebebi, empati eksikliğinden kaynaklanıyor.
Issız bir adaya düşsen, yanında götüreceğin üç şey? : Bir top, erkek kardeşim ve kız arkadaşım
En sevdiğin kitap, film ve müzik türü? : Pek kitap okuma fanatiği değilim. En sevdiğim film Gladiator. Genelde kulağıma hoş gelen müziği dinlerim, ancak Raggaeton ve Melendi en favorilerimdir.
Birinden imza isteyecek olsan?: Maradona’dan olurdu.
Hayatında ne olmasa yapamayacağını düşünürsün? : Ailem ve futbol.
Spor kariyerinde gelişme göstermende seni en olumlu yönde etkileyen kimdi?: Hiç şüphesiz, erkek kardeşim.
En çok gereksiz yere parayı neye harcarsın? : Kıyafetlere. (Bu çok enteresan, çok.)
Boş zamanlarında en çok ilgini çeken/yapmak istediğin şey?: PSP’de oyun oynamak.
Sıradaki kişisel amacın nedir?: İngilizce öğrenmeye başlıyorum. (Burası transfer koktu. Evet.)
Athletic Bilboa’nın Lion King lakaplı genç forveti Fernando Llorente’nin bir İspanyol dergisine verdiği röportajdan kısa-cevaplı bölümleri okudunuz. Dikkatimi en çok çeken kıyafetlere olan merakı, daha önceki röportajlarında da okumuştum. Ve ne mutlu ki İngilizce öğrenmeye başlamış, EPL'de HD izleme heyecanı sardı aniden. Hem Bendtner'in forvet oynadı gezegende alemin kralı olur mu, olur.
Bu iri-yarı fakat sevimli İspanyol adam hakkında daha fazla bilgi edinebilmek için röportajın tamamının çevirilmeye değer olup olmadığını hala araştırıyorum, uzun göründü gözüme. Sevgiler.
Maç başlar başlamaz kontrolü eline alan bir Valencia, pardon kontrolü rakibe veren bir Bursaspor vardı sahada. Rakip, İspanyol kültürüne özgü “sahaya iyi yayılma” geleneğini anca ortalama bir biçimde uyguluyordu oysaki. Yalnız bu bile Bursaspor’un 1. ve 2. bölge arasındaki bağlarını aksatmaya yetti. Ceza sahasındaki topları sürekli uzun oynamak zorunda kaldı ve buna çözüm üretmekte zorlandı Timsahlar. Kendi yarı sahasında Şampiyonlar Ligi’nde yeri olmayan boşluklar da bırakınca, Valencia pek de çaba harcamadan ceza sahasına inmeye başladı. 16. dakikada gelen Tino Costa füzesine de bu şekilde izin verdi Bursaspor ve yenik duruma düştü.
Golün ardından nispeten toparlanma belirtileri gördük Bursa’da. Rakip sahaya daha iyi yerleşmeye başladılar. Ancak Valencia’nın tam tersine kanatları gayet etkisizdi. Vederson ve Ali Tandoğan sıklıkla ileri çıkıp hücuma zenginlik katmaya çalışsa da önlerindekilerden destek alamadılar. Çünkü Ozan İpek gerçekten etkisiz günündeydi ve Volkan Şen sürekli faule maruz kalmaktan verimli olamıyordu. Böylece zaten dirençli olan bir rakibe karşı orta sahayı geçmek özel bireysel yetenek ister hale geldi; ki bu noktada Insua’nın da vasat olması durumu zorlaştırdı. Derken yine Tino Costa’nın ayağından çıkan ve direkten dönen bir serbest vuruşu Aduris tamamlayınca rakip durumu 2-0’a taşıdı. Devre sonuna kadar da skorun getirdiği moral bozukluğu görüldü Bursaspor’da.
Özetle; Bursa’daki maç, Devler Ligi’ne yeni adım atan her takım için bir ders niteliğindeydi. Kendinden güçlü bir ekiple mücadele eden bir takımın yarı sahasında fazla boşluk bırakması bugünkü gibi sonuçlara yol açıyor. Özellikle rakip tecrübeliyse bu boşlukları kolayca değerlendirebiliyor ve nadiren atak geliştirse dahi golü bulabiliyor. Ardından skoru koruması ve hatta ani ataklarla farkı açması da çok zor olmuyor. Böyle bir ortamda bireysel pas hatalarının çok olmasının nelere yol açabileceğine değinmek dahi gereksiz.
“ Endişelenmeye ve sinirlenmeye hiç gerek yok, sezona nasıl başladığını değil nasıl bitirdiğiniz önemlidir. Daha önce de başarıyla bitirdiğimiz sezonlarda eleştirildiğimiz oldu. “
Hercules mağlubiyetine dair: Kötü bir günümüzdeydik ve kötü günlerinizde kazanmazsınız. Ancak, şimdi puan kaybetmek lig bitimine doğru puan kaybetmekten daha iyi. Umarım bundan sonra evimizde puan kaybetmeyiz, böylelikle şimdiki kayıbımız bize pahalıya mal olmaz. Sadece sakin olmamız ve nasıl geri döneceğimizi bilmemiz gerek.
Şampiyonlar Ligi’i başlıyor: Kime karşı oynuyor olursak olalım, sürekli kazanmaya motiveyiz. Salı günü oynayacağımız Şampiyonlar Ligi mücadelesinin de diğerlerinden bir farkı yok. Aynı tutkuyla oyna başlayacağız ama umarım bu kez biraz daha iyi olabiliriz.
Blaugrana felsefesi hakkında: Kendi yöntemimizle yolumuza devam ediyoruz ve kesinlikle bir değişiklik düşünmüyoruz. Üç veya daha fazla golle kazanabileceksek bunu yaparız. Sadece kazanmak ve keyif almak - keyif vermek için burada olsak da mesele skor kaydetmekle alakalı değil, puan kazanmakla alakalı. Bu bizim değiştirmeyi düşünmediğimiz felsefemiz ve bizi çok daha iyi yapan bu.
Kontrat süresi: Bu beni endişelendirmiyor, kontrat yenilesem de yenilemesem de şimdiye kadar gösterdiğim profesyonellikte oynamaya devam edeceğim. Kontrat mevzusunu başka bir kenara bırakmak istiyorum çünkü işimize odaklanmalıyız. Yenilemem gerekirse bunu yaparım fakat söylediğim gibi bu beni hiç endişelendirmiyor.
Sıcak, profesyonel, tatlı adamdır vesselam. Pek yuvarlak laflar kullanmış fakat konu Barcelona olunca, aksi tarzda konuşması daha tuhaf olurdu. Neyse, keşke araya Brezilya milli takımıyla ilgili sorular da sıkıştırılsaymış.
Federer ve Nadal çok eğlenceli olmuş.
Not : Video sahibi embeed olayını kapatmış sanırım. O yüzden link veriyorum. Buradan seyredebilirsiniz.
Flintstones adlı çizgi filmdeki sevimli çocuktan bahsetmiyorum. Galatasaray'ın muhteşem orta sahasına Galatasaraylı taraftarlarca takılan lakaptan bahsediyoruz. Gerçi sadece BAM olarak adlandırılıyorlar ama olsun. BAM BAM olunca daha bi etkili oldu sanki. Belki en azından rakip takıma kimmiş yahu bunlar diye düşündürürüz
Gaziantep maçına BAM'dan yoksun olarak çıktı Galatasaray. Barış olmayınca kısaltma pek hoş olmuyor Ayhan-Mustafa Sarp ikilisi için. Dünya üzerinde belki de tek oyun kurucudan bozma yaşlandıkça box to box oyuncuya evrilen topçu olan Ayhan Akman ve hala profesyonel futbolcu lisansını 10.000 dolara soruları satın alıp elde ettiğini düşündüğüm Mustafa Sarp ikilisi göbekte sabitlerdi. Önlerindeki hücum hattı CV olarak türk futbol tarihinin en üst düzey üçlüsü iken forvette Baros varken Galatasaray'ın ilk yarıdan koparması beklendi maçı. Ama Aydın Yılmaz'ı kenarda görünce taraftarları sevindirecek bir performans sergileyen Elano ile takımla çıktığı antreman sayısı çift haneli sayılara ulaşmayan Misimoviç'in uyum sorunu bunun gerçekleşmesini engelledi.
Ali Turan hakkında daha fazla bir şeyler yazmak gerçekten istemiyorum. Stopere alternatif olabilir ama bek alternatifi olarak kullanılacaksa Serkan Kurtuluş neden takımda tutuldu anlam veremiyorum. En sevmediğim futbolcu övgüsü ama iyi niyetli çok koşuyor yetenekleri kısıtlı üçlüsünün hepsi her maç sonu kendisi için dillendiriliyor. Bu üç olgunun hepsi inanın Türkiye'de binlerce futbolseverde var. Ben şahsen para almadan sadece o formayı giyebilmek için de yapabilirim.
Insua Ferhat Öztorun'dan sonra ilk defa devşirme olmayan sol bek olduğu için ben de kredisi sonsuz. Bu maçta da hata yapmayan ve bek savunmasını bilen yapısıyla krediye ihtiyaç duymayacağını gösterdi.
İkinci yarıya sağ kanat tamamen değişerek başladı Galatasaray'da. Ali Turan ve Elano Blumer yerlerini patlama yapması beklenen Aydın Yılmaz ve Dikkat Sabri Sarıoğlu'na bırakınca Galatasaray iki kanadınıda etkili kullanmaya başladı. Emre Güngör'ün üstündeki formadan bağımsız olarak yaptığı maç yakan hatalarından biri ile kazanılan penaltıyı Harry Kewell kalecinin ikramı ile gole çevirebildi. Elyasa Süme saçları normale döndükçe futbolu da klasik tekme atan stiline geri döndüğü için Kewell ile aralarında çıkan gerginlik sonrası kazanan taraf oldu ve Rijkaard Kewell'ı oyundan aldı. Juan Pablo Pino tam olarak Pini Balili tipi önde girilen son 10 dakikada rakip takımı az yakalamanıza yardım edicek futbolcu gibi geldi gözüme. Kapalı savunmalara karşı ne yapabileceği hala meçhul, umarım Dos Santos gibi ''ulan kaç kişi var karşımda geç geç bitmedi'' psikolojisine sahip olmaz. Ama hala Aydın Yılmaz'dan da Serdar Özkan'dan da daha yetenekli olduğu tartışılmaz.
Bu gidişle Elano ve Harry Kewell rotasyon oyuncusu olacak gibi gözükmekte. Takımda Baros, Neill ve Insua'nın yerlerinin kesin olduğu düşünülürse geriye 3 yabancı hakkı kalıyor Galatasaray'ın. Misimoviç ve Pino şu an için mevkilerinde birinci tercih olması gereken oyuncular. Pino sağ açık olarak oynayabilecek ve oynaması gereken tek oyuncu. Geriye sadece Elano-Kewell-Cana kalıyor. Bu üçlüden sadece birinin sahada olabileceği ve bununda Cana olması gerektiğini düşünüyorum. Kewell'ı her ne kadar sevsem de kenardan gelecek Kewell-Elano değişikliği hem saha içindeki oyuncuların yerim garanti düşüncesine girmesini engeller hem de kötü geçen bir maçın seyrini tamamen değiştirebilir. Cana-Elano orta sahası her ne kadar güzel gözüksede menejerlik oyunları dışında kullanılabilirliği yok. Ama Elano form tutar beklenen orta saha defans bağlantısı ve orta sahada alan daraltma işini iyi becerirse denenebilir. Fakat bu durumda da sağ açık olarak ya Aydın Yılmaz ya da Serdar Özkan oynamak zorunda.
Özet geç be diyenler için Rijkaard'ın elinde yetenek olarak geçen sezondan daha kısıtlı bir kadro var fakat bu sefer kadrodaki herkes farklı pozisyonlarda oynayabiliyor. Belki de bu özellik muhtemel sakatlık problemini kapatabilecek tek olay.
Rafael Nadal, Agassi'den sonra dört Grand Slam kazanan ilk tenisçi olarak tarihteki yerini aldı. Toprak kortun kralı olduğunu biliyorduk ama Wimbledon ve Amerika Açık'ı ard arda kazanmış olması, onun belli bir kalıba sokulmaması gerektiğini gösteriyordu. Djokovic ise Grand Slam'lerde, Nadal'ı yenememe hastalığına devam etmiş oldu.
En son 1998-99 sezonunda Karabükspor forması giydiğini düşünürsek, Deli İbrahim'in bu resminin en az 11 yıllık geçmişi var. O zamanlar da sahaya çıktığı anda dünyadan kopan ruh halini yansıtıyor bakışları! Yaşı 37'ye dayansa da halen Türkiye'nin en verimli sol beklerinden biri. Bir de sanki hiç yaşlanmamış Deli İbo. Şu resimdeki saçları uzatsak, biraz da sakal bıraksak bugünkü İbrahim Üzülmez'i göreceğiz neredeyse. Beşiktaş'taki 11. yılına başlarken sürekli sahada görmek isteyeceğim adamlardandır açıkçası. Orta açmayı ve doğru koşular yapmayı öğrenene kadar az saçımız beyazlamadı ama ne var ki sahada başlı başına bir renk o. Unutamayacağım bir 90 dakikası varsa o da İnönü'deki 3-0'lık Barcelona maçıdır bu arada.
Tarih:Eylül 1960
Toptaşı Cezaevi-İstanbul
"Bir haber dolaştı: Metin Oktay Toptaşı Cezaevinde’ymiş. Hep birlikte onu görmeye gidecekmişiz. Araba vapuru iskeleye yanaşınca, bağrış çağrış çıkıp çarşının içinden Ahmediye’ye doğru başladık yürümeye, bayağı bir gösteri yürüyüşü! Bu kez pencereden sarkıyor insanlar. Onların ilgilendiğini görünce, büsbütün şımarıp, inletiyoruz ortalığı “Metin! Metin!” Toptaşı Cezaevi’ne ulaştığımızda sokaklara zor sığıyoruz. Bu nasıl bir sevgi!”*
HÜKÜM
Görünür sebep "darbe" tutanaklarında muhtemelen şöyle yer alırken: "Davalı'nın maç günü izinlerini karnesine işletmediği gerekçesiyle, halihazırda tamamlamış olduğu askerlik görevinin 8 gün eksik sayılmasına ve TCK'nın...."
Bilinir sebep ise; askeri yönetimin mevcut durumda bir güç gösterisi yapma isteği olarak kalplerde süratle hükme bağlanıyordu.
Bir süre Toptaşı ardından da Paşakapısı Cezaevlerinde geçen toplam 45 günden sonra, vatana borçlu olduğu 8 gün için evi olan İzmir'deydi Metin. Edebi gelenek zorunluluğu üzere haksızlık mağduru kralın döneceği yer ise krallığı olacaktır.
DÖNÜŞ
Tarih:29 Ekim 1960
Rakip Cumhuriyet kupasında Karagümrük. Gündüz Kılıç o sözleri söyler: "Karagümrük''e karşı seni oynatmak istiyorum. Üzülme,verebileceğini ver. Sen bize çok maç kazandırdın. Bugün de senin yüzünden kaybedelim. Seni hasretle bekleyen seyirciye ne olur bu saygıyı gösterelim."
Maç biter.Oyun bitiminde yorgunluktan sahadan kusarak ayrılan Kral'ın ismi maçın iki golünün sahibi olarak kayıtlardaki yerini almıştır bile.
Galatasaray:3 Karagümrük:0
Neden mi bu hikayeler? Göz yaşları içinde darbe hikayelerini anlatmanın(!) moda olduğu bu dönemde tarihe selam edip; Taçsız Kralı taçlandırmak isteğiyle. Sadece mezarı başında ve başlama vuruşu öncesinde değil hayatla her omuz omuza mücadele de, özlenmenin özlemin isteğiyle. Efe Yılmaz'ın 6 Eylül 2010 tarihli yazısına itafen... Burada eksilip öte tarafta artan güzel Galatasaray'lılara...
Başlangıcını oğul Memed FUAD'la yaptığımız yazıyı babasıyla bitirelim.
Bir yandan cellatlar girdi araya,
Bir yandan, oyun etti bana
bu mendebur yürek,...
.......
öleceğim rüyalarımın memleketinde,
beyaz şehrinde en güzel günlerimin.
Nazım HİKMET
*Memed FUAD (Tribünden Palavra Anılar -iSTANBUL 1999)
Çok yönlü bir edebiyatçı; iyi bir sporcu ve spor adamı 1972-1980 arasında voleybol erkek milli takımlarına antrenörü ve çeşitli branşlarda spor
Not: Yazıyı Spor İletişimi Sertifika Programı'ndan arkadaşımız Tufan Tulpar yazmıştır. Kendisi umarım en kısa sürede blogumuzu şereflendirecektir.
Her yıl 13 Eylül'de hüzünlenirim. Seyretmesem de kendisini, yazılarını ancak arşivden okusam da hüzünlenirim. 13 Eylül'ün tek güzel yanı o haftaya denk gelen maçta mutlaka parçalı formayı görücek olmamdır.
Transfer yanlışları, yönetimsel yanlışlar bunların hepsinin bir bahanesi ve affedilme ihtimali vardır gözümde. O an olması gerektiği gibi davranılmıştır der geçerim. Fakat 13 Eylül'de resmi internet sitesini açtığımda karşımda VIP koltuklarınızı kaçırmayın yazısını görmek affedilemezdir gözümde. Keşke sadece sitenin girişinde kalsaymışım da içerde vardır herhalde haber diye girmeseymişim. 13 Eylül'ün Galatasaray taraftarına ifade ettiği olgudur parçalı forma. En kötü ihtimalle sarı kırmızıdır. Kum rengi bilmem ne forma değildir. Kimliğini yitiren bir takım yaratmak isteniyorsa çok doğru hamleler yapılıyor.
2012 kriterleri çerçevesinde düşünüldüğünde kulübe maddi getiri sağlayacak aksiyonlar içinde doğru hamleler yapıldığı söylenecektir büyük ihtimalle. Fakat şu unutulmasın ben 13 Eylül'de parçalı formayla saha çıkan Galatasaray'ı amatör kümede de takip ederim. Ama üstünde sarı kırmızıdan eser olmayan bu takımı şu haliyle takip edesim kalmadı. Buna kim karar veriyor, nasıl diğer insanlardan izin alabiliyor cidden hiç bir fikrim yok. Tek bildiğim Galatasaray'ı Galatasaraylı taraftarlardan koparmayı başarmışlardır. Yıllardır liseliler gelicek Galatasaray'ı halktan koparıcaklar diye masal anlatılırken bu tribünler senin eserin diye bağırılan insan Galatasaray'ı sarı kırmızı sevdalılarından koparmaya başladı.
Asıl acı nokta Metin Oktay'ı anarken bile reklam almak oldu. Daha doğrusu daha iğrenç nokta demek daha doğru. Yıllardır profesyonelliğe karşı Metin Oktay derken üstünde adını dahi anmak istemediğim bir firmanın reklamı ile dev forma yaptırıldığı gururla haber olarak eklendi resmi siteye. Az kaldı yakında üstünde Metin Oktay olan bardak, tabak falanda satışa çıkartılır.
Bundan sonra bana bu şekilde müşteri gibi davranıyorsanız aynı şekilde müşteri tepkisi alıcaksınız. Seyrantepe'den kombinemi alıp her maç oturup çekirdekle maçımı seyredicem. Yolda işportadan 10 liraya formamı alıcam. Ve siz bundan memnun olucaksınız, çünkü kulübe kombine ve çekirdek parasından yeteri miktarda para kalıyor olacak.
Dün Sırbistan maçını bayram tatili için yanlarına geldiğim akrabalarımla beraber izledim. Yaşça büyük kuzenimle izlemeye başladığımız maçın son periyoduna anneanemden teyzemlere, eniştemlerden diğer kuzenlere kadar yaklaşık 25 kişilik bir ekiple girdik. Zamanında Galatasaray'ın Süper Kupa maçı uzatmalara kaldığında balkondan çağırıp Tv karşısına oturttuğum anneanneme rakibin gavurluğundan:) dem vurup dua ettirmiştim. Dün de aynı ricada bulunup, teyzemleri de onun yanına ekleyerek maneviyatı en üst düzeye çıkarmaya çalışırken ağzımdan şu cümle çıkıverdi: "Bunları yenelim de finalde yenilmeye razıyım..." Sırplar'ın yüksek hücum yüzdeleri, ne savunma ne de hücumda ritmimizi bulamamış olmamız gibi olumsuzlukların yarattığı gerginlikle birlikte ağzımdan kaçan bir cümle oldu bu. Ama işin aslı şu anda yenelim, asalım, keselim modunda olmam...
Dün geceden beri uykumda, kahvaltıda, kutlamalarda hep ABD maçını düşündüm. Kafamda taktik varyasyonlar denedim, hepsinde de yenildim. Tek pozitif düşüncem Ömer Onan'ın Durant'i de sindirebileceğine inanmamdı ki biraz önce gazetede okuduğum üzere bizzat kendisi "Durant'i kim tutar bilemem ama ben tutamam" demiş! Benim en büyük korkum Kevin Love'dan yana. Adam maç başına 10 dakikadan az oynamasına rağmen girdiği anda smaç, ribaunt allah ne verdiyse yükleniyor. (kahve amcası mantığıyla yazıyorum demiştim) Bugün 5 dakikadan fazla süre almasın diye dua ediyorum...
Neyse Love mevzusu uzar, sadede gelecek olursak; bugüne kadar inanmadığımız turnuvalarda bile "hedef final" mottosuyla yola çıktık. Açık konuşalım, çoğumuz bunu bile beklemiyorduk. Kendi adıma bugüne kadar Tanjevic'i yerden yere vururken hep üstüne basa basa "2010'da madalya gelmezse ben onun..." tarzı eleştiriler yapıyordum. 6 yılda da olsa Türk Spor Tarihi'nin en büyük başarılarından birini yaşattığına göre benim Tanjevic'e hakkım helaldir. Daha önce yaptığım eleştirilerimi de bir demet 'kapak' olarak üstüme alıyorum. ABD'den 50 sayı fark yesek bile hepsine tek tek helal olsun ama ya kazanırsak? Yazının başında bahsettiğim amcaların veya küçük çocukların basketbola bakışı, bunu gören medyanın basketbola ilgisini arttırması vs. Hayalini kurması bile mükemmel ve bu hayalin gerçeğe dönüşebilme ihtimaline sadece 3 saat kaldı. Yanlış hatırlamıyorsam Fatih Terim demişti "Hedef niye final olsun, finale çıkarsam kupayı da alırım" diye. Hangi takımı olursa olsun, formasında ABD yazan bir basketbol takımını mağlup ederek kazanılacak bir kupanın hayali tüylerimi diken diken ediyor. Hadi lan 12 Dev Adam, yaparsınız be oğlum...
Nereden başlanır bu yazıya? Bogdan Tanjevic'ten mi, yoksa Kerem'in son saniye basketinden mi? Yada son topu bloklayan Semih Erden'den mi? Bütün maç skora katkı yapamasa da buraya kadar gelmemizde en önemli pay sahibi Ersan'dan mı? Rakip takımın kısalarına pranga vuran Ömer Onan'dan mı? Bu maçta en kritik üçlükleri atan Ender'den mi? İlk çeyrekte skorun açılmasını yaptığı bloklarla engelleyen Ömer Aşık'tan mı? Takımın ağabeyi, lideri Hidayet'ten mi? Hangisinin hikayesini anlatalım isterdiniz buradan ballandıra ballandıra?
Sene 2001... Türkiye'de Avrupa Şampiyonası düzenlenince milletimizin aklına gelmişti basketbol. İnsanlar bundan sonra basketbolu sevecek, en azından futbol izleyicilerinin %25i kadar seyirci olacak basketbol salonlarında diyorduk. Olmadı. Milletimiz unuttu bu sporu tekrar. Semih gibi nice oyuncumuz çatısından su akan salonlarda başladılar bu spora. Su çekip kabaran parkelerde aldılar ellerine ilk kez basketbol topunu. Bana göre Türk spor tarihinin en önemli başarısının sağlandığı, belkide altın madalya alacağımız şu salon tam 10 senede bitirildi, futbol sahaları gibi 1,5 yıl içerisinde değil. Bu kısıtlı imkanlara rağmen, Kerem, Hidayet, Ersan, Ender gibi oyuncular yetiştirdik. Düşünün Amerika gibi en modern spor tesislerinde oyuncular yetiştirebilsek neler olacağını?
Bugün kazanılan bu başarı, umut ediyorum ki yarın altın madalya ile tekrarlanacak. Peki aynı kaderi mi yaşayacak Türk basketbolu? Bugün ilk defa basketbolda kazanılan bir başarı yüzünden Bağdat Caddesinde turlayan gençler basketbol maçlarına gidecek mi? Yeni sporcular yetiştirmek için tesisler kurulacak mı? Yoksa tekrar unutulacak mı basketbol? Sadece 4-5 takımın maçlarımı yayınlanacak canlı olarak? Basketbol tarihimizin mihenk taşlarından olan takımlar, maddi sıkıntılar yüzünden kapılarına kilit vuracak mı yoksa tekrar? Yine futboldaki rekabet yüzünden mi dolacak salonlar?
Bugün Türk sporunun en önemli başarısı için ter dökecek bu 12 dev adam. Hemde dünyanın en iyi takımına karşı. Kazanamasalar bile tekrardan tur atacak mı insanlarımız? Bu başarının ne kadar önemli olduğunun bilincine varacaklar mı? Umut ediyorum diyorum ya, umarım unutmazlar bu sporu tekrar. Çünkü milletimizin içinde daha nice Hido'lar, Mehmet'ler, Ömer'ler var..
Bogdan Tanjevic'i en çok eleştirenlerden birisiydim ben. Kolon kanseri olduğunda en çok üzülenlerden biriside bendim. Bugün Yılmaz Özdil köşesinde çok güzel bir yazı yazmış. Maç başlamadan hemen önce bir arkadaşım yolladı. Okuduktan sonra "bizim için değilde, bu adam için kazanmalılar bu maçı" dedim. Tanjevic için kazandılar bu maçı. Şimdi 75 milyon ve Türk basketbolu için bir maça çıkacaklar, umarım onuda kazanırlar.
Maçın kritiği nasıl yapılır ki? Ne şutlarımız girdi, ne Sırp oyuncuların şutlarına mani olduk. Ama tam kırılma noktalarında çok kritik atışlarda sayı bularak kopmadık maçtan. Farkı açmasına izin vermedik Sırpların. Ersan tutuktu, Teodosic harika. Maç boyunca hep, "öne geçersek alırız bu maçı" dedim. Tahmin ettiğim gibi de oldu. Çünkü Sırplar önde olduklarında hep tabiri caizse çamura yattı. Öne geçmemiz onları paniğe sokacaktı. Maç içerisinde 4-5 defa yakaladık maçı krize sokma şanslarını ama son 3 dakika içerisinde kullanabildik.
Aslında maçın özetini, maçı anlatan Murat Murathanoğlu ve İhsan Bayülken yaptı Kerem'in basketiyle. Murat ağabey tam 12 defa "Kerem Tunçeri", İhsan Bayülken tam 7 defa "Kazandık" diye bağırdı. Hangimiz bağırmadık ki evlerimizde? Lig TV'de Şansal Büyüka ve Mustafa Denizli son saniyeler oynanırken bıraktılar programı. Şansal Bey stüdyoda, hemde canlı yayında "Atamadı mı? Ver 12 adamı, ver 12 adamı" diye bağırdı. Aynı sevinci yaşamadık mı evlerimizde, sokakta, arabada? Hangimiz kıskanmadı Sinan Erdem'de o maçı canlı izleyenleri? Bunun için teşekkürler emeği geçen herkese. Teşekkürler yardımcı koçlara. Teşekkürler federasyona, teşekkürler Bogdan Tanjevic'e. Teşekkürler milli formayı üzerinde taşıyan 12 dev adama...
