TAŞRA BASKISI

Beşiktaş maçı öncesinde (o maç ile ilgili yazılacak onlarca şeyde var tabi) çok sevdiğim Ümit Özat'ın antrenörlüğünü yaptığı Ankaragücü-Manisaspor maçı vardı. Maçı izlerken öyle bir olaya denk geldim ki, ertesi geceden kalan uykusuzluğum anında geçiverdi.

Ümit Özat, kendisine tekme atmaya gelen taraftara, gelişine inanılmaz bir sağ kroşe çaktı...

Normal şartlar altında, "aferin iyi yaptı abi" demem lazım. Evet, ilk hareketine halen bravo diyorum, fakat bu hareketin sonrasında attığı tekmeye ne demeli?



Ankaragücü çok yıprattı Ümit Hocayı. Maddi olarak da, manevi olarak da. Pek çok sorun ile boğuşuyor orada. Taraftar bütün bunlara rağmen sırt çevirmiş durumda kendisine. Belli ki yönetimiyle de arası açık. Futbolcular da, kendisi de belirli bir süredir parasını alamıyor. Yinede onurlu bir şekilde mücadelelerini veriyorlar-dı!

Dün atılan yumruk ile kalsaydı, bugün burada "Yapması gereken bu idi, kendisini koruması en doğal hakkı" yazardım. Fakat üzerine yedek kulübesi ve güvenlik görevlileri çullanmış bir adamın, yerde yatarken kafasına iki kere tekme attı Ümit Özat. Bunun nesini kendini koruma olarak gösterebilirsiniz?

"Ben delikanlı adamım" diyordun ya açıklamalarında, yere düşen adamı tekmelemek hangi delikanlılığa sığar Ümit Hoca? Bu ayıbı temizlemenin tek yolu, istifadan geçer. Yaptığın hareketi unutturmak istiyorsan, çıkıp televizyonda o kişiden özür dilemek, sonra istifanı vermek zorundasın. Çünkü sana gerçekte yakışan davranış bu.

Artık olay "Taraftar Ümit Özat'a yumruk attı" değil, "Ümit Özat taraftarı tekmeledi" olarak kafamıza kazınacak. Bu cümlenin sonrasında ne söyleyeceğimiz önemli Ümit Hocam.

"Ümit Özat taraftarı tekmeledi ama sonra özür dileyip istifasını vererek pişmanlığını gösterdi" olarak mı bitecek cümle, yoksa "Ümit Özat taraftarı tekmeledi ve yaptığından pişman olmadığını gösterdi" şeklinde mi bitecek sen karar ver.