Daha iki gün önce arkadaşlar oyunun neticeden güzel yönü olan haticeyi yazalım dediğinden düşünmeye başladım neler paylaşabilirim diye. İlk maç, ilk futbol yarası, çocukken çıkılan şampiyonluk turu. Hepsinde vardı yanımda. Yan komşumuzdu ama komşu amcadan daha yakındı hatta öz amcamdan bile yakındı bana. Bolu maçı olduğunu anımsadığım ilk maça gidişimde o vardı yanımda. Kendisi sıklıkla maçlara gittiği için sürekli çocuk zekamla sorular soruyordum, anlatmasını sağlıyordum olanı biteni. Metin Oktay'ın nasıl mükemmel bir insan olduğunu ilk ondan dinlemişimdir. O meşhur topun kale çizgisini geçmediği Werder Bremen maçını kaç kere dinlemişimdir ondan. Ergen aklımla Tugay Kerimoğlu'na kızdığımda hep uyarıyordu beni, Tugay'ın ne kadar iyi bir topçu olduğunu söylüyordu. 1994'de Amerika'daki Dünya Kupası'na gitmişti mesela. Hep anlatıyordu hikayelerini, hatta biz çocukluk ve gençliğin verdiği saçmalıkla ara ara "gazlıyorduk" üç kafadar onu. Televizyondaki maçlarını bile belli bir yaşıma kadar hep birlikte izledik. Bir gün Ergün Penbe gene sola inip kestiği orta alakasız yere gittiğinde "Yıllardır papazın eşeğini sikiyorsun yaptığın ortaya bak be adam" diyerek ufuk açmıştı bana. Emre'nin Fener'e gidişini hiç kabullenememiş ağzına çok yakışan küfürlerini kendisinden hiç esirgememişti. Rahmetli Özhan Canaydın'ı tanıyor ve seviyordu, hiç toz kondurmuyordu kendisine. Kısacası 10 numara adamdı. Gece gece sizinde başınızı şişirdim ama hayat bazen boktan oluyor. Kendisi Arnavut'tu o yüzden Cana artık benim için daha da güzel bir adam. Mekanı cennet olsun, dünyadan güzel bir adam güzel bir Galatasaraylı daha eksildi.
0 yorum